Περαστικοί στο πουθενά

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα παιδί κοιμάται μέσα μας τα βράδια
Φεύγουν οι ώρες κι οι ανάσες μας βαριές
Μία καρδιά χτυπά στου βάθους τα σκοτάδια
Κι εμείς ουρλιάζουμε τις ίδιες προσευχές...

Περαστικοί στο πουθενά θα σεργιανάμε
Ψάχνοντας λίγο ουρανό από πηλό
Είναι ο παράδεισος μικρός και δεν χωράμε
Δίχως ελπίδες δεν μιλάς για γυρισμό...

Θα ξημερώνονται οι μέρες με ομίχλη
Μέσα στα μάτια μας του πόνου οι βροχές
Θα 'ρθουνε πάλι οι συγγενείς στο ίδιο σπίτι
Μαύροι ντυμένοι σαν φαντάσματα του χθες...

Κι εγώ πιο μόνος κάθε μέρα απ' τον φόβο
Μισός εδώ και ο υπόλοιπος αλλού
Θα λείπω πάντα απ' την ζωή μου δίχως λόγο
Και θα μαζεύω τα σημάδια του καιρού...

Θα βρω ξανά ένα τραγούδι λυπημένο
Που θα μιλά για όσα τρομάζουν την ψυχή
Μια φυλακή ενός θεού παραχωμένου
Που θα φυτρώσει σαν χορτάρι ένα πρωί...

Κι ύστερα θα 'ρθει πάλι ο χρόνος να γιατρέψει
Όσες μας άνοιξε η τύχη μας πληγές
Μα δεν θα έχει μια σταγόνα περισσέψει
Από το αίμα που μεγάλωνε χαρές...

Θα κλέβει ο χρόνος τις στιγμές μας για να ζήσει
Κι εμείς θ' αδειάζουμε την άδεια μας ψυχή
Όσα τραγούδια η ανάγκη μας κι αν χτίσει
Πάντα ο θάνατος γκρεμίζει την ζωή...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-07-2013