Ρίχνω στη θλίψη άγκυρα

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εγώ είμαι μιαν ανάσα πια
από το τέλος και τη νύχτα μου
και εσύ μια αιώνια φωτεινή πυγολαμπίδα
μπήγω στο δέρμα μου βαθιά τα νύχια μου
τη μέρα γδύνομαι και την ελπίδα

ρίχνω στη θλίψη άγκυρα
που έχει νερά επάργυρα
μα κάτω από τ' αργυρά
‘μοβόρα κρύβεται σκουριά

οδεύω σε βυθό βαθύ
με δίχως σκάφανδρο και άνωση
και συ πορφύρας άπιαστο λευκό κοχύλι
σε επιθανάτια το κορμί κυάνωση
δεν έχω μάγουλα δεν έχω χείλη…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-02-2006