Η άνοιξη μου

Δημιουργός: Angel D. Roger, Άγγελος Περιτογιάννης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάθε νύχτα προσπαθώ
Να βάλω ένα τέλος
Σ’ αυτά που ζω μονάχος μου
Και τα ‘χω σιχαθεί
Όλα τα ίδια και τα ίδια
Σκοτεινά, συννεφιασμένα
Τίποτα δε θ’ αλλάξει
Εάν δε ‘ρθεις εσύ
Όρισα τη μοναξιά μου
Τα βάρη πήρα όλα δικά μου
Την άνοιξη να μη γνωρίσω
Ποτέ σαν εποχή

Να μην μπορέσω
Να σου μιλήσω
Να σε κοιτάξω
Να σε αγγίξω
Εκεί λοιπόν το φτάσαμε
Εκεί όρισες εσύ

Δεν το αξίζω
Δεν το πιστεύω
Μες στο μυαλό μου
Το ψαχουλεύω
Πως όλο αυτό που έγινε
Δεν είχε λογική
Ξέρω τι είπα, αχρείαστο ήταν
Ωραίο μεν, όχι για τη στιγμή
Και τώρα πλέον δεν έχουμε
Μια Άλφα επαφή

Κάθε μέρα, προσπαθώ
Να κάνω μια αρχή
Δεν ξημερώνει όμως για μένα
Αφού κοντά δεν είσαι συ
Δεν είναι ότι μένω πίσω
Με σένα εγώ θέλω να αρχίσω

Μισός περιπλανιέμαι
Σε σκοτεινά δρομάκια
Κρύο, Σεπτέμβρη μήνα
Και είναι τσουχτερό
Που είναι τα απαλά σου,
Τα μικρά σου, τα χεράκια
Κάπου να μ’ ακουμπήσουν
Με άγγιγμα ζεστό;
Που είναι τα χρυσά σου
Τα σγουρά μαλλιά;
Σαν ο αέρας τα ακουμπά
Επάνω του χορεύουν
Δείχνοντας τα πλούτη σου
Την αγνή σου ομορφιά
Η ψυχή μου πίσω σε ζητά
Τα μάτια μου σε γυρεύουν

Που πήγε το μαντήλι σου
Στα χέρια που κρατούσες
Και όταν σε πλησίαζα
Το έσφιγγες πιο πολύ;
Άβολα αισθανόσουν
Το είχα καταλάβει
Μα απελευθερώθηκες,
Μόνο για μια στιγμή

Τα πράσινα τα μάτια σου
Δύσκολα με κοιτούσαν
Μα εγώ όταν τα έβλεπα
Χανόμουν μέσα εκεί…
Στιγμές που ήταν λίγες,
Μα όχι χιονισμένες
Γιατί η άνοιξη μου
Αγάπη μου είσαι συ…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-07-2013