Αστραφτερά χαστούκια

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Απο αυτά κι αν έχω εμπειρία μεγάλη κι απο γυναίκες κι απο τη ζωή κι απο την υπερβολική αγάπη μου το ζήλο μου για την αλήθεια και την τιμιότητα...ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

"ΑΣΤΡΑΦΤΕΡΑ ΧΑΣΤΟΥΚΙΑ"


Έμαθα πια ν'αντέχω
στα ζόρικα τ'αστραφτερά χαστούκια.
Αυτά που σημαδεύουν το πεπρωμένο
που κυνηγούν τη μνήμη να τη σκοτώσουν.
Δε θέλουν να θυμάμαι, μόνο να πιστεύω.
Δε θέλουν να σκέπτομαι, μόνο να κλαίω.
Δε μ'έμαθαν να αγαπώ, απο πείσμα
εκείνα τα ζόρικα, ηχηρά χαστούκια της ζωής.

Μου μαύρισαν το πρόσωπό μου το λευκό
με γέμισαν με γκρίζες ενοχές του τίποτα.
Μ'ανάγκασαν να σκύψω το κεφάλι
να προσκυνήσω τα είδωλα του κόσμου.
Ποιού κόσμου, του αληθινού?
Του ένα, του μοναδικού, του υπαρκτού.
Ποιού υπαρκτού, ποιάς αλήθειας?

Έμαθα πια ν'αντέχω
τις σκληρές εμπειρίες που αστράφτουν.
Μα διαμάντια δεν είναι, ούτε ρουμπίνια.
Μα χρυσάφια δεν είναι, ούτε ασήμια.
Τα θέλγητρά μου τώρα εξανεμίζονται
αέρας γίνονται και στα πρησμένα μάγουλα
φωλιάζει μόνο μία λέξη. ΥΠΟΤΑΓΗ!

Ποιός άραγε, θα με φιλήσει τώρα σταυρωτά
με τα δυο χείλη του, να πει πως μ'αγαπάει?
Ποιός θα γυρίσει, να μου δώσει ελπίδα κι όνειρα
αυτά τα ζόρικα, τ'αστραφτερά χαστούκια?
Η εμπειρία με γέμισε ζωή, μα η ζωή μ'έκανε παιδί
που περιμένει ένα μάθημα ακόμα για να μάθει...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-02-2006