Νανούρισμα

Δημιουργός: ptoumassis, Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Ποίημα για μελοποίηση

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τ’ αγέρι στα δέντρα π’ ανάμεσα πνέει,
νανούρισμα φτιάχνει ν’ αγάλλονται οι νέοι,
να σβήνονται οι γέροι, τα βρέφη στην κούνια,
λες μέσα στο δάσος ηχούνε κουδούνια.

Ηχούνε κουδούνια, χρυσές κουδουνίστρες,
να νέθουν οι κόρες με τις κουβαρίστρες,
να ράβουν, να πλέχουν κι ολόχαρες να ’ναι
κι οι γριές να μη στέργουν να μοιρολογάνε.

Ζητιάνοι του δρόμου, παιδιά στην ορφάνια,
να βλέπουν τα λόγια γραμμένα στα ουράνια,
να βλέπουν τους στίχους που λένε για τ’ άχτι,
από της σελήνης βγαλμένοι τ’ αδράχτι.

Ω, πόσο ζαλίζει κι ω, πόσο ναρκώνει
και πόσο θυμίζει μι’ αγάπη μου μόνη,
μι’ αγάπη μου που ’χα και πια δεν την έχω
και γίνηκε νότες και πίσω της τρέχω.

Και πίσω της τρέχω κι εκείνη παγαίνει,
στον Κάτω τον Κόσμο που ’ν’ οι πεθαμένοι,
μ’ αν είναι μακριά της να ζήσω ’δώ πάνω,
κι εγώ θέλω, χίλιες φορές να πεθάνω.

Π.Θ.Τουμάσης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-08-2013