Πέτα ψηλά

Δημιουργός: φιδαετος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανέβηκα σ'ένα βουνό
κοιτάζοντας την πόλη,
κι είδα κλουβιά να κείτονται
και μέσα τους οι κλώνοι.

Μπροστά στα παραθύρια τους
άλλα πουλιά κοιτάζουν
που ανέμελα πετούν ψηλά,
μ' αυτοί μέσα τους δειλιάζουν.

Να βγώ κι εγώ, λεν σίγανα
απόψε να πετάξω;
μα τα φτερά που μου 'φτιαξάν
πόσο ψηλά θα φτάσω;

Ειν' τα φτερά σου βρε μικρά
μα όσο πετάς θεριεύουν,
αέρα έχουν για τροφή
και τη ζωή γυρεύουν.

Άνοιξ' την πόρτα του κλουβιού
άνεμος να σε πάρει,
κι εκεί ψηλά θα νιώσεις πια
της φύσης το παζάρι.

Ζήσε στο πανηγύρι της
που 'σε προσκεκλημένος,
και πιές απ' το ποτήρι της
ξαναγεννημένος.

Θα ζήσω ελεύθερο πουλί
κι εγώ θα καθορίσω,
είν' η ζωή πολύ μικρή
δε θα σας τη χαρίσω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-08-2013