Διαβαίνουν οι καιροί

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Διαβαίνουν οι καιροί κι ανάμεσα τα χρόνια
χωρίς εμάς κι εμείς χωρίς εκείνα
μήν ψάχνεις πια στου κόσμου τα μπαλκόνια
γαρύφαλλα δεν θάβρεις μήτε κρίνα
μια δίψα σου μονάχα κεντημένη στα σεντόνια

Η μοίρα μας πικρή κι η υπομονή μας λίγη
δεν σεργιανήσαμε ανέμελοι ποτές
αφήσαμε το φώς να μας ξεφύγει
γυμνό μες στις μεγάλες ερημιές
αλλού τα όνειρα,τα μάγια και τα ρίγη

Μα ήρθες ξάφνου εσύ,ακάλεστη γαλήνη
για τον φτωχό της Αμμοχώστου ποιητή
με δάφνη του νησιού και άχραντο μερσίνι
και βάρσαμα απο τη μητρική σου γή
του καημού να σβήσεις το καμίνι

Κι απ'τη δροσιά που γλυκοστάλαζε σα μέλι
ήπια κι εγώ στερνός με μιά λαχτάρα
αλήθεια είναι η ζωή και τι με μέλει
του χάρου να ξορκίσω την κατάρα
του πόνου να σκορπίσω τη νεφέλη

Μα τώρα που αρχίζουνε τα σκούρα δειλινά
που νάβρω χρώμα να σε ζωγραφίσω
με ποιό χαρούμενο μεθύσι, με ποια μιλιά
καθώς σου πρέπει να σου τραγουδήσω
ψηλά η καρδιά ,ξένη κι αν είναι με βαστά

Και σαν θα δείς στο βλέμα σου μια λάμψη μυστική
μες στη ψυχή μου πέταξε κι απλώσου
με το να μένεις μέσα μου κλειστή
θάχεις το φώς του κόσμου μου δικό σου
ας είναι και μ'αγιάζι ,ας είναι με βροχή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-08-2013