Tοπίο

Δημιουργός: kotsani, Γιώργος Σοϊλεμεζίδης

«Να μεταφράζεις κάποιο έργο είναι σαν να βγάζεις το δέρμα του, μετά να το μεταφέρεις δια τα σύνορα κα να του φορέσεις εθνική ενδυμασία.» Δηλαδή το ποίημα έγινε παράφραση.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Παράθυρο… Ώρα πρωινή,
Ακόμη κοιμάται η χώρα μου η ορεινή,
Και έχει μοίρα άγνωστη,
Η πατρίδα μου άρρωστη.

Η χώρα που έχει γνωρίσει τη σκλαβιά,
Κι ακόμη δεν την αφήνουν τα κλουβιά.
Η χώρα των επίορκων και προδοτών,
Η χώρα άξεστων και προφητών,

Η χώρα των χαρούμενων παιδιών
Και διεφθαρμένων ανθρωποειδών,
Η χώρα καλοπέρασης μες στην πανώλη
Όπου το πάνω χέρι έχει το πορτοφόλι.

Η χώρα των ψεύτικων αλλαγών,
Και των ακάλυπτων επιταγών,
Η χώρα που ευημερεί ο μεταπωλητής,
Και ψευτοζεί ο ποιητής.

Η χώρα του αυτοπροσδιοριζόμενου μαλάκα,
Η χώρα όπου το κλήμα δεν σηκώνει πλάκα,
Η χώρα, των πολιτικάντηδων σπείρα
Η χώρα όπου τον ελέφαντα καβαλίκεψε η ψείρα.

Η χώρα που ποδοπατιέται ο νόμος ο θείος,
Εκεί που το δίκαιο έχει ο αχρείος,
Εκεί που δικάζουν ο γλείφτης και λακές,
Η χώρα που συνέχεια χτίζουν φυλακές.

Η χώρα ικανότατων δημιουργών,
Η χώρα των ανίκανων πρωθυπουργών,
Η χώρα των αβάσιμων ελπίδων,
Η χώρα των σίγουρων κεραμίδων.

Η χώρα με κλειστούς δρόμους
Για τους καλούς και έντιμους ανθρώπους,
Ενώ είναι ανοιχτή στους οποίους είναι μισητή.
Όλα αυτά είναι η πατρίδα μου αγαπητή!

[I]Δμίτρι Λιαλιάεφ[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-09-2013