Έριξα πάλι του νού μου την απόχη

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έριξα πάλι του νού μου την απόχη
και νάμαι στου κόσμου τούτου τη μεριά
στράγγιξε το κορμί μου μες στα όχι
ζητάει ζωή καινούργια,θέλει φωτιά
φωτιά για το σεργιάνι μου τ'ωραίο
φωτιά να φτιάξω ένα στίχο τελευταίο

Ποια ψηλά γκρεμμίζονται μέγαρα και τείχη
να περάσω και να φτάσω εδώ πέρα
μη μ'έστειλε η μοίρα μη μ'έφερε η τύχη
πάνω στο μαύρο άτι του αγέρα;
στον αγέρα της αγάπης ας ανέβω
μικρός μην είμαι στα μεγάλα να κιοτεύω

Στον καθρέφτη της γαλάζιας σου απλάδας
ας με πάρει για να δώ μιάν αχτίδα
που θα λάμπει μ'όλο το φώς ,τον ανθό της Ελλάδας
τ'όνομά της γλυκειά Ελληνίδα
Ελληνίδα με λόγια της αγάπης μου στα χείλη
Ελληνίδα που θάναι μούσα, γυναίκαα μου και φίλη

Θαύμα θαυμάτων,μεστώσαν οι χυμοί
και του έρωτα θρέφουν την οπώρα
και να, το χάδι ,το φιλί και το γυμνό κορμί
ζεί του θριάμβου του την ώρα
την ώρα που όλα θροΐζουν και φτεροκοπούν
τώρα που όλα μαζί την αγάπη τραγουδούν

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-09-2013