Αυτό ήταν το τέλος (;)

Δημιουργός: gui7arman, Νικόλας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ακούω τη ψυχρή σου ανάσα μέσα από το ακουστικό του τηλεφώνου μου. Είσαι το πιο ψυχρό πλάσμα μέσα σ’ αυτό το πάρκο. Ακόμα και ο φθινοπωρινός αέρας είναι πιο ζεστός από ‘σένα. Δε σε αναγνωρίζω. Δεν είσαι ο εαυτός σου. Δεν είσαι καλά.
-“Είμαι καλά…” λες. Δε σε πιστεύω. Ξέρω πότε λες ψέματα και πότε αλήθεια. Και μετά…
-“Λυπάμαι, συγγνώμη αλλά μη με περιμένεις..” Προσπαθώ να κάνω κάτι για να ξυπνήσω απ’ αυτόν τον εφιάλτη, όμως μάταια, όλα συμβαίνουν στην πραγματικότητα.
-“Δε θα αλλάξει κάτι.. Έχω χωρίσει εδώ και ένα μήνα με τον Π….. και όσο για το άλλο… Ξεφούσκωσε..” Μα τι θα πει ξεφούσκωσε. Τι είναι; Κάποια τσιχλόφουσκα που τη φουσκώνεις και τη ξεφουσκώνεις; Και όλα αυτά που ζούσα/με τόσο καιρό ήτανε ένα ψέμα, μια πλάνη, μια απάτη; Γιατί όλα αυτά; Γιατί τόσο άδικα όλα;
Σε ρωτάω αν έκανα κάτι λαθος.
-“Τα έκανες όλα τέλεια. Σ’ αγαπάω, σε συμπαθώ, είσαι τρομερός άνθρωπος..”
Γιατί τότε να υποφέρω τόσο; Γιατί να σε χάσω; Είναι άδικο.
-“Απλώς ξέχασέ με..” Απλώς; Πώς να ξεχάσω; Δεν είναι τόσο “απλώς”.
-“Μη μου ξαναστείλεις, μη μου ξαναμιλήσεις, μη με πλησιάσεις, μη προσπαθείς να με πείσεις.” Δε θα κάνω τίποτα αν έτσι το θες. Αλλά πες μου ποιο είναι το δίδαγμα τελικά απ’ όλη την ιστορία; Τι να κρατήσω για μάθημα; Αν όπως λες «τα έκανες όλα τέλεια…» Σκέφτομαι και σκέφτομαι μα άκρη δε βρίσκω. Αν είναι αυτό που νομίζω, τότε δε πρέπει να ξαναγαπήσω…
-“Αντίο, χάρηκα που σε γνώρισα”
- …

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-09-2013