Θρήνος θωός

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ενίοτε,
σαν κατεβάζει ο Μορφέας τα ρολά
και κλείνει το κατάστημα,
εσύ,
η πρωθιέρεια στα προσκυνήματά μου
και πρεβυτέρα του Ναού της Μάνας Γης,
βγαίνεις από το Πουθενά εκτός
και το Παντού εντός μου
και παίζοντας με τα στιλπνά,
λεμφοβριθή και σατινένια στην αφή,
κάτοπτρα της πυγής σου,
μου στέλνεις κυμαινόμενες δέσμες από φωτόνια.

Ίδιες μ' αυτές που μού 'στειλε
εκείνη η Αυγουστιάτικη Πανσέληνος
αντικαθρεπτιζόμενη
πάνω στα ίδια κάτοπτρα, καλοστραφταλισμένα,
απ' το βερνίκι που άφηνε το κύμα
με θωπείες.

Η Φύση, υποτακτική και φονταμενταλίστρια,
με όρκους στ' όνομά σου, σε κάθε τέτοιο κάλεσμα
εγείρεται σα πιόνι υποχείριο κι υπνοβατούσα
έρχεται, να κάνει πόλι πρόθυμα
τα διαδοχικά, ηδονικά check-up,
μέσα στους δύο φορητούς,
υγρούς και γειτνιάζοντες,
μαγνητικούς σου τομογράφους.

(Ο δαίμων που εδράζεται στη ψίχα της ψυχής μου,
ασφυκτιών εντός του πιο γλυκοστενάχωρου,
μεταμορφώνεται σε θώα και εξέρχεται,
να αντιχαιρετήσει, μ' ένα θρηνώδες ουρλιαχτό,
εκείνη την θαρρείς τριπλή, ολόγιομη Σελήνη.
Η μία στο στερέωμα
κι οι άλλες δυό,
μπροστά του..)









(Συμπεριλ. σε εκδοθ. συλ. το 2006)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-09-2013