Το πεπρωμένο

Δημιουργός: kotsani, Γιώργος Σοϊλεμεζίδης

“Αγάπη: μια σταγόνα από τον ουρανό, που ρίχνει ο Θεός στο ποτήρι της ζωής για να μειώσει την πίκρα της.”

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αμέριμνα πετάχτηκαν οι σκιές στη γη,
Θερμοπικνός ο βραδινός αέρας μες στη σιγή.
Σε χρώμα πασχαλιάς ο ουρανός,
Σαν παν’ απ’ τα κεφάλια μας, ωκεανός.

Χαμογελάς αυθόρμητα για την υπακοή μου,
Είσαι ο κάλλιστος, λαμπρέ μου εχθρέ.
Με τέτοια τρυφερότητα σκοτώνεις τη ζωή μου
Και προχωράς αδίστακτος καρέ καρέ.

Σ’ ευχαριστώ αγάπη μου μοιραία,
Αν και διασκορπισμένος μέσα σε πολλούς,
Όμως η όψη σου αρρενωπή, μαρμαρινοωραία
Από μικρή με επισκέπτεται κατά καιρούς.

Το σούρουπο γεμίσανε οι σκιές βαριές,
Τις νύχτες μου, τα όνειρα τα ηδονικά.
Συνοδοιπόρος μου σε όλες τις ανηφοριές,
Εσύ ο μαύρος άγγελος με μάτια μελαγχολικά.

Είσαι του πεπρωμένου σκοτεινού μου το ντεμπούτο,
Εσύ θα φέρεις στη ζωή μου τα αμέτρητα δεινά.
Θα πιω μαζί σου το ποτήρι τούτο,
Δεν πρόκειται να φύγω πουθενά.

[I]Γκαλίνα Πολίνσκαγια[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-10-2013