Ένας λεβέντης έσβησε

Δημιουργός: Νικηφόρος Ουρανός 38

Το μοιραίο συνέβη στις 7/11/1957

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΕΝΑΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΕΣΒΗΣΕ

Νοέμβρη μήνα έσβησ’ η ζωή του,
το καλαντάρι έγραφε επτά
και πήρε φεύγοντας μαζί του,
τα βάσανά του όλα τα σεπτά.

Η αποφράδα μέρα ήταν Πέμπτη,
σαν τότε που σταυρώσαν το Χριστό,
τον κόσμο γύρω ένιωθα να πέφτει,
να διαλύεται σ' ένα λεπτό.

Κόσμος πολύς μπαινόβγαινε στο σπίτι,
σαν φέραν τον πατέρα μου νεκρό,
στερνό αντίο για το μακαρίτη,
λουλούδια και στεφάνια στη σορό.

---------------
Παραμονή των Αρχαγγέλων
του Μιχαήλ και Γαβριήλ.
Σκληρό παρόν, άγνωστο μέλλον,
χωρίς ανφάς, δίχως προφίλ.
---------------

Σαν έφτασε η ύστατη η ώρα,
τα τελετουργικά όλα γνωστά.
Στην πόρτα του σπιτιού μας νεκροφόρα,
με ένα μαύρo άλογo μπροστά.

Η μουσική παιάνιζε του Δήμου
λυπητερό και πένθιμο σκοπό.
Στο κέντρο λες και ήμουν της ερήμου,
στου θάνατου μπροστά την ατραπό.

Στο κοιμητήρι έτοιμο το μνήμα,
που δέχθηκε τη λεβεντογενιά.
Κλαίγανε όλοι κι έλεγαν τι κρίμα
κι ας ήτανε ετών σαρανταεννιά.

---------------
Ανήμερα των Αρχαγγέλων
του Μιχαήλ και Γαβριήλ,
που μου κηδέψανε το μέλλον
χωρίς να ξέρω το γιατί.

ΙΟΥΝΙΟΣ 2012
Γιώργος Δ. Σ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-11-2013