Το ξύπνημα

Δημιουργός: Γιώργος Στάικος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έι φίλε χρωστάς κ'εσύ μια ιστορία
Είπε στον τελευταίο ο οδηγός της γραμμής
Σκέψου κάτι καλό σκέψου κάτι καινούριο
Κ'αν μ'αρέσει πολύ φεύγεις από εδώ

Μα τι βαθύτερο θα πω εγώ
Δεν είμαι ο μόνος επιβάτης
Ότι ιστορία θες σ'αυτό το λεωφορείο θα μάθεις
Σκέψου καλά και θα μάθεις, τι άκουσες και θα μάθεις

Για παράδειγμα βλέπω τα κορίτσια μπροστά
Της Βαβέλ ερωμένες δίχως τ αφεντικά
Δίπλα τους δυο παιδιά, γνώρισαν μοναχά
Της μητέρας τα χάδια κ όχι ερωτικά

Βλέπω κ'άλλα δύο παιδιά
Θα 'χαν κάποιο σκοπό
Όμως ποιος υπομένει τον λευκό πανικό

Κ είμαστε όλοι εδώ μαζεμένοι
Χωρίς να υπάρχουν πουθενά διαφορές
Ίδιοι στον τρόπο που ‘μαστε γεννημένοι
Ίδιοι μπροστά στις τελευταίες στιγμές

Ξαφνικά όλα αλλάξαν, μαύρα κρύα νερά
Μαύρα πέπλα κ οι πάντες ούρλιαξαν δυνατά
Το λεωφορείο σαν βάρκα, είχε δέσει σκοινιά
Κι ο βαρκάρης του είπε πριν χαθεί απ΄τη ματιά

Ξεχνάς τους δικούς σου
Οι τρελοί ως και τώρα, ψάχνουν την A-Class
Μια ερώτηση μόνο, θέλω να κάνω όση ώρα μιλάς

Γιατί δεν τα 'βλεπες πριν αυτά
Τα βλέπεις τώρα στο τέρμα
Μα δεν με νοιάζει θα σε δω ξανα
Φύγε και πάρε το κέρμα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-11-2013