Θρίλερ (κρίση προσωπικότητας)

Δημιουργός: Skylight, Σταμάτης Βαρσάμος

Τώρα αν πε πείτε διχασμένη προσωπικότητα δεν θα κρίνω κανένα… χεχεχε!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άντε ξανά απ την αρχή, έτσι για πλάκα
μια δόση χιούμορ, η γνωστή μου συνταγή
να μετατρέψω πάλι λέξεις σε στιχάκια
αν έχει νόημα; Θα δούμε όλοι μαζί…

Είναι το βράδυ σκοτεινό, σαν όλα τα άλλα
και στο τασάκι τ’ αποτσίγαρα βουνό
μες στο μυαλό μου, οι σκηνές, ταινία τρόμου
μα τα’ αποτέλεσμα θα είναι κωμικό.

Έξω έχει κρύο και τα τζάμια έχουν θαμπώσει
κόκκινα σχέδια στους τοίχους με μπογιά
κάτι κεριά είναι στο πάτωμα ανάμενα
κι μια φωνή μου λέει, με έντονη χροιά

(ο κακός)
-Από της πύλες της αβύσσου αν περάσεις
θα συναντήσεις κολασμένες τις ψυχές
διπλά τους θα ‘ναι μαζεμένες αμαρτίες
και θα κρατάνε τα μαστίγια οι σκιές.

(εγώ)
-Ποιος είσαι εσύ, φωνάζω, όλο τρομάρα
κι ανάβω φώτα, στο δωμάτιο ο δειλός.

(ο κακός)
-Είμαι αυτός που τόσα χρόνια τον φοβάσαι,
είμαι ο κρυφός μα σκοτεινός σου εαυτός.

Πω πω τι είπε ο ποιητής αναρωτιέμαι
Και παίρνω ύφος σοβαρό και τολμηρό

(εγώ)
-Κάτσε ρε φίλε μια στιγμή, να το σκεφτούμε
θες να μου πεις πως είσαι τ’ άλλο μου εγώ?

(ο κακός)
-Γιατί απορείς, το ξέρεις είναι αλήθεια
Μέσα μας κρύβουμε, όλοι το κακό
Κι αν η ψευτιά αυτή μας έγινε συνήθεια
εγώ τα ψέματα, δεν σου τα συγχωρώ.

(εγώ)
-Συγνώμη κύριε δικαστά έχω απορία
ποιος είσαι εσύ, και τι δικάζουμε εδώ
αν είναι αλήθεια, όσα λες είναι γελοία
πώς να κριθώ απ τον δικό μου εαυτό?

Τότε η φωνή του δυναμώνει και μια φλόγα,
από το κερί, έγινε μπρος μου πυρκαγιά
το πήρα λίγο σοβαρά δεν είναι αστείο
αν συνεχίσει θα ξεμείνω από κεριά.

(εγώ)
-Συγνώμη κύριε δικαστά δεν επιμένω
αν θέλεις δίκη με χαρά να τη δεχτώ
ας απαγγείλουμε λοιπών κατηγορίες
Να βρω τους μάρτυρες και να αθωωθώ.

(ο κακός)
-Τα παίρνεις όλα χαλαρά, δεν είναι αστείο
έχεις κρυμμένα χίλια μύρια μυστικά
το παρελθόν σου είναι γεμάτο αμαρτίες
κι αν είσαι ένοχος θα πέσεις στην πυρά.

Γέρνω λιγάκι το κεφάλι προς τα πίσω
με ένα βλέμμα μ’ απορία και θυμό.

(εγώ)
-Συγνώμη κύριε δικαστά μα αδικούμε
όσα μου είπες δεν τα έκανα εγώ.

(ο κακός)
-Και ποιος τα έκανε λοιπών? λέει με ύφος
-Εσύ τα έκανες! Το άλλο μου μισό
έχω στοιχεία και αυτό θα τ’ αποδείξω
σ’ ένα τετράστιχο που μόλις θα σκεφτώ.

(ο κακός)
-Με προκαλείς? Λέει δυνατά, με πιάνει ρίγος
και με σηκώνει, να αιωρούμαι στο κενό.
Για μια στιγμή, ίσως να σκέφτηκα λιγάκι
αυτό το ποίημα θα χει τέλος τραγικό.

Παίρνω μια ανάσα βιαστική για το φινάλε
και σαν τον Φάουστ μηχανεύομαι και εγώ
πρέπει να βρω ένα τετράστιχο ακόμα
να μ’ αθωώσει απ τον άλλο μου εαυτό.

(εγώ)
-Κοίτα να δεις κυρ’ δικαστά εσύ το είπες
πως είσαι μέσα μου, ότι έχω σκοτεινό
όποτε εγώ είμαι απλά, μόνο ένα πιόνι
μια μαριονέτα που το νήμα δεν κρατώ.

Αν θες να είσαι και σωστός και μετρημένος
εσύ να πέσεις στην πυρά όχι εγώ
πάρε μαζί σου και τις τύψεις και τις σκέψεις
είμαι αθώος και δε θα σε φοβηθώ.

Τότε οι ένορκοι ψιθύρισαν λιγάκι
και με κατέβασαν στο πάτωμα αργά
άκουσα ακόμα την φωνή του να μου λέει
-Θα επιστρέψω την επόμενη φορά…

Καλά απαντάω, και γελάω με υφάκι
μα στο καθρέφτη, κάποιος είναι με κοιτά
λες να επέστρεψε σ’ ένα λεπτό μονάχα
μπα δε νομίζω, πάω για ύπνο είναι αργά…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-11-2013