ενα αχ

Δημιουργός: GIANNIS,O, Γιαννης Κατσεας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χρονια περασαν εδω στις ιδιες λεξεις μπροστα...
να ακουμπαω για να αισθανομαι...μια παρουσια που αγκαλιασε την απουσια σου...
κι υστερα ενας μικρος θανατος...γιατι με την μονιμη παρουσια ολα μοιαζουν πολυ ομοια και δεν μπορεις να ξεχωρισεις τουτο...
που πνοη αλλη σου δινει...ζωης ενεργεια...ενα τοσοδουλι αχ που χορευει στην καρδια σου και κλεινει ολακερο το ειναι σου μεσα του...
ενα αχ...
κι ομως...αρκει...

που μαζεψα ολακερο περβολι και ακουμπησα στα ποδια σου...
να μοσχομυριζει η ζωη σου...διχως μου... αραγε να το ξερα...;

που δεν σε ζητησα κι ομως σε καλεσμα απαντησες και φανηκες...
που καθε μερα σε ψιθυριζω να 'ρθεις και ο δρομος μενει αδειανος...
αδειανη να 'ναι αραγε κι αγκαλια μου...;

που ετρεμαν τα χερια μου σαν σε κρατουσα...
πολυτιμο δωρο αζητητο σε δωσανε σε μενα...
μη μου σπασεις ελεγα...
και σε κολησα πανω μου...

σαν χτες...σαν τωρα να ηταν και σαν αυριο...
εδω σιμα μου...να φυσαω μεσα στην πνοη σου ζωη...
να ζεις μια φορα κι ας πεθαινω χιλιες...

ετσι περασαν χρονια και χρονια...
ωσπου ενα βραδυ ανοιξα το μικρο μπαουλο...
κι εκει παλευε ζωντανο να κρατηθει το κοχυλι που ξεβρασε ο ερωτας μας...
μεσα απο κυμματα αγρια και της θαλασσας πνοες βαριες...

που μας φιλοξενησε στους αφρους της και σε βυθους μαγικους...
που μας σκεπασε και τοπους αλλους μας εταξε...
που μας χορεψε με φοντο φεγγαρια γεματα και κατακκονινα ηλιοβασιλεματα...

που εχω ακομα το αγγιγμα απο τα απαλα σου χειλη στα χειλη μου...
και μιαν ανασα βαρια να ζωγραφιζει μελλοντικους καημους στα ματια μου πανω...
κι ουτε στιγμη δεν κλεινω τα βλεφαρα μη τυχον και τους διωξω και πανε αλλου να μεινουν...

που οποιο απολογισμο κι αν εκανα δεν θα αλλαζα ολακερο τον πονο τουτο...
για μια στιγμη ευτυχιας που εκλεισες στην αγκαλια σου μαζι με μενα...

που ολα αυτα συνεβησαν γιατι τις νυχτες παραδινομουν στο ονειρο μας...
και δεν μπορεις τιποτα να κανεις αλλιωτικο αν αυτο ειναι το πεπρωμενο σου...
ετσι σου ειπα...σε ξαναβρηκα αγαπημενη...και παλι θα σε ξαναβρω...
κι οι δρομοι μας χαραχτηκαν απο το ιδιο χερι μονο για να συναντηθουν στο πιο μαγεμενο μονοπατι...
εκει που νεραιδες και ξωτικα κι αγγελακια στηνουν χορο μονο για τους αθανατους...
εκεινους που ξερουν πως αγαπη μια και καρδιες δυο ειναι ενα σωμα αιωνιο...πλασμενο να αναστεναζει ολες τις νοτες σε μια εκτελεση...

που δεν εχω αλλα λογια για να υμνησω το καρδιοχτυπι μου...
καθε που "σ'αγαπαω" συλλαβιζεις...
την ευτυχια μεσα στις σκιες καθε που "αγαπη μου" ψιθυριζεις...
την ζωη που αντεχω καθε που "μ'αγαπας...;" αναρωτιεσαι...

που τοσο πολυ σ'αγαπησα...
που μου στερεψαν οι λεξεις...
οπως μου στερεψε η ζωη που δεν προλαβα να σε κρατησω λιγο πριν...

κι αν πριν ερθεις εχω ηδη φυγει...
θα φορεσω τα καλα μου και θα βγω να σε προυπαντησω...
γιατι και παλι θα σε βρω...
οσα χρονια κι αν περασουν...
ακουμπησμενη παντα διπλα στο μεγαλο αγαλμα...στην ιδια πλατεια...να καιει ο ηλιος...
να φλεγεται η καρδια μου...

θα σου απλωσω το χερι για την δικη μας βολτα που δεν χωραει κανεναν αλλο...
κι αν μ'αγαπησες το μισο απο οσο εγω...
μαζι θα βαδισουμε στην αιωνιοτητα...
διχως αλλα δακρυα να ποτιζουν καημους...
μονο τα χαμογελα μας να ζωγραφιζουν τους δικους μας ηλιους...
για μενα...και για σενα...
για παντα...

που διχως σου δεν χωραω πουθενα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-11-2013