Βγήκα στο διάβα του καιρού

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βγήκα στο διάβα του καιρού και πάω όλο ίσια
τρέχω στον τόπο του καημού που ευωδάν τα κυπαρίσσια
Κόμποι ο ιδρώς η αποκοτιά φόβος μου και τρόμος
ο ουρανός απάνω αδειανός κι ατέλειωτος ο δρόμος

Αφτάστου πόνου τ'όνειρο εντολή,άστρο αναμμένο εμπρός
όρκου απαράβατου η αντίποινη οφειλή,κανένας μάταιος στοχασμός
άντρα φτωχέ ,αξανάσαστε αδερφέ μέρα και νύχτα στη σιωπή
βεβαιώσου τώρα ακριβέ,σπαράζει απόψε όλη μου η ζωή

Σου λέω το χαίρε δυό φορές μα στο χάος χάνεται ο ήχος
και μένει αξήγητος στις ερημιές ο τραγικός μου ο στίχος
θολώνοντας μου τη ρονιά του κάθε μου βλεμμάτου
με του ονείρου τη λαβωματιά και με φωνή θανάτου

Τί θέλεις πάλι στ'όνειρό μου κι αγιάτρευτο μ'αφήνεις
πως τρέμω στον αναπαμό μου σαν έρχεσαι να μείνεις
μαζί σου πάρε με καημέ,μες στην ευλάβεια της λύπης
εξω απ'τον κόσμο πλάί σε σέ ,στην ευτυχία της λήθης

Αμάραντο της δάφνης το κλωνί που στεφανώνει τ'όνομά σου
στο μεγαλείο σου ανάβω ένα κερί να φέγγει στην ταφόπετρά σου
μα η σκέψη μου που όλο σπάει και παλεύει νυχτομάχα
γιατί αδερφέ μου να γυρνάει στα περασμένα της μονάχα;

Στο λογισμό μου μέσα η πλάστρα σου ζωή την ύπαρξη μου υφαίνει
σβήσμενη στ'ακρογιάλι η μουσική μα η αθανασία σε περιμένει
έκραζε η πατρίδα τη ζωή σου,πρόσφερε την τίποτ'άλλο
σφραγισμένη η δική σου με χρυσή σφραγίδα και με φώς μεγάλο

Ας ήταν τα θολά νερά της άδικης σου ειμαρμένης
στη σκοτεινή μου νάσταζαν καρδιά σαν βροχή νύχτας τρικυμισμένης
και να ρωτώ να σε ρωτώ πες μου αδερφέ μου άλλη φορά
θα σε μαντέψω θα σε ξαναδώ ή σ'έχασα για πάντα αληθινά;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-11-2013