Χίλιοι άνεμοι

Δημιουργός: Ελένη Σ., Ελένη Σωφρονίου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Χίλιοι άνεμοι[/B]

Μοιάζει κάποτε τούτη η σιωπή
σαν πέτρα καρφωμένη στο λαιμό
που σου κόβει την ανάσα,
που σου κόβει τον αέρα
που σου κόβει το καλώδιο εκείνο της ζωής.
Το νοιώθω, σήμερα είναι αβάσταχτη τούτη σιγή.
Ας έφερνε ένα μήνυμα ο άνεμος,
ας έβλεπα ένα νεύμα
μες στο βλέμμα ‘κείνου τ’ απόμακρου αστεριού,
ένα μαντήλι ας ανέμιζε, να δήλωνε μια κάποια παρουσία.
Είναι η ώρα θαρρώ να σκάψω μες στο χώμα των αντοχών,
να σκαλίσω ξανά τις ρίζες της υπομονής.
Είναι η ώρα ν’ ατενίσω τον ήλιο,
να σκορπίσω τα σκότη, να μιλήσω με μένα.
Μα τι λέω τώρα; Αφού το ξέρω.
Τώρα μονάχα ένα χέρι ψάχνω
να μου χαϊδέψει την απόγνωση,
να μου φροντίσει την πληγή.
Το ξέρω, τώρα μονάχα δυο λέξεις ψάχνω,
να γεμίσω τα κενά των γραμμών,
δυο μάτια ζητώ να μου μιλήσουν για τη χθεσινή τους αλήθεια,
που ξέμεινε μέσα στο σύννεφο μιας ψυχρής σιωπής, μιας υγρής ουτοπίας.
Το νοιώθω, θα ξεσηκωθούν και πάλι χίλιοι άνεμοι,
μα θα συνεχίσω μες στη βοή, τη φωνή σου να ψάχνω…

[B]Ε.Σ.[/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-11-2013