Όταν χαράξει

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νύχτες αφέγγαρες και σιωπηλά αηδόνια ∙
η μοναξιά μόνο,
η μοναξιά μπορεί να ονειρεύεται απόψε.
Οι τοίχοι μπάζουν μια μπαγιάτικη απουσία
-τούτος ο ύπνος με τα μάτια ανοιχτά, φοβάμαι-
Στις άκρες των δαχτύλων μου έδεσα κόμπο
-μήπως πιαστούμε από κάπου-
καλά διατηρημένα συναισθήματα.

Πού να’ σαι απόψε;
Κρύφτηκα μες στον καθρέφτη σου για να με βρεις
είμαι μια όψη σου πνιγμένη στα βαθιά ∙
με το παραμικρό δάκρυ θα πιάσω φουρτούνα
με το ελάχιστο χαμόγελο, θα σου φανερωθώ.

Άναστρες νύχτες,
νύχτες που δεν αγαπηθήκαμε όσο μας έπρεπε.
(Πού να’ σαι…;)
Ο κόσμος μοιάζει με το τσίρκο της χαμένης μας ζωής
-ακροβασίες στιγμών μακριά σου-
κι ο κλόουν, ένας ακόμα περαστικός απ’ τη ζωή του ∙
μπορεί και να’ χει το όνομά μου αυτή η παράσταση.

Θυμάσαι;
Είχες στρέψει το βλέμμα
Στο βεστιάριο των θλιμμένων μου ερώτων
κι εγώ ανάμεσα σε ‘κείνα τα σκοτεινά κουστούμια μου
διάλεξα να φορέσω τη γύμνια.
Μικρές μεταμορφώσεις επειδή με κοιτούσες.

Κι απόψε που λείπεις;

Την είδα τη μοναξιά,
τη γνώρισα από τα παγωμένα της δάχτυλα.
Την έβαλα για ύπνο στο προσκέφαλο της αγάπης μας.
Μειδίασε ∙ μωρό- παιδί
που κλέβει κάτι από της μάνας του το γέλιο.

Όταν χαράξει και ο ήλιος φανεί
κοίτα μη μου τρομάξεις.
Θα κοιμάμαι στο πλάι σου
κι ίσως έτσι το μάθεις
τα ποιήματα πως είναι ένας τόπος συνάντησης
πριν τον καθορισμένο χρόνο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-11-2013