ένα θλιμμένο προσωπάκι στο τζάμι

Δημιουργός: eclipsi00, Σταυρούλα

ΗΤΑΝΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΙΑΝ ΑΘΩΑ ΨΥΧΟΥΛΑ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΑΛΗΤΙΚΑ ΜΟΝΑΧΟΥΛΑ ! ! ! ΛΑΜΠΕΡΕς ΕΣΠΕΡΕς ! ! ! ΣΤΙΧΟΔΟΙΠΌΡΟΙ ΓΕΙΑ ΜΑς ! ! ! * Λ Α Μ Ψ Η *

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

~*~*~*~ΕΝΑ ΘΛΙΜΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΑΚΙ ΣΤΟ ΤΖΑΜΙ~*~*~*~*


Κάθε μέρα του χιονιά ήντανε για κειο ερημιά , είχε παραδώθει σ΄ασημένια δεσμά και το βλεματάκι του χαμένο στο πουθενά ! Όχι ! Δεν είχε κενά μον΄έτρεμε κεια της λήθης τη λησμονιά , μήτε σκουτιά πορφυρά , μπολερό χρυσοστολισμένα μον΄ένα πρασινολαμπερό πλεκτό που τις κρύγιες νυκτιές του χειμώνα το κρατούσε ζεστό !
Δεν γνώριζεν τον ντουνιά πέρα απέ τς αυκής τους το ρηπωμένο δέντρο κειο ενόμιζεν πως ήντανε τς γης το θεάρεστον κέντρο. . .
και τα πονεμένα χρόνια περνούσαν , κειο όμως στιγμολεπτό εν το λυγούσα , μήτε το λυποψυχούσα , αντίθετα καρτερικά το αντρειούσα σαν ματωμένα επεριπατούσα ! ! !
Λαμπερή διακατέει Μαλάματος Ψυχή που ακόμα στς θλίψης το πατάρι εβρήκε αρμένικη γοητευτική ασίγαστην περιπλανητική ηθικοπλασμένη ομορφάδα που δεν ματαξανάειδα . . . Πάλευε μονάχο ωσάν τ' αγρεμένο τζίμα το σκληρόν το βράχο
διόλου εν κατείχε άγχος . . . ΤΑΞΙΔΕΥΓΕ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ ΠΟΜΕΝΕ ΝΑ ΔΙΚΑΙΩΘΕΙ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΓΝΗ ΨΥΧΗ ΑΠΕ ΤΗΝ ΟΡΦΑΝΕΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ . . .
Στο σφαγιστό κειο το σκονιασμένο παραθύρι εβρήκε τ΄ουράλιο μεγαθήρι . Κειο που 'εμελλε την ανασεμιάν του να παγώσει μα στιβαρόν το στήθος να ορθώσει ! ! !
Γνώση μή νομίζετε , ιδιαιτέρα εν κατείχε μα διέθεται κειο το Xάρισμα αν θέτε να το ειπείτε . . .Τα τρυφεράν του xεράκια ποτές εν γνώρισαν ευγενικά xαδάκια , σαν εσπούδαζε τη ζωή στα σκοτεινά σοκάκια . . . μήτε οικογενειακήν θαλπωρή
κάτω από ενός πορφυρούν ~ γκί τη γιορτή ! ! !
Μήτε παιδικά ονειρεμένα κατακόκκινα τρενάκια , μήτε αχνοστολισμένα
κουραμπιεδάκια ,κεια που γλυκαίνουν τον τρυφερουρανίσκο
απέ τα μικάκια με τα ζωφερά μαγουλάκια
και τα κοκκινωπά σκουφάκια ! ! !
'Ετσι ανυμένοντας τς καλλές του τις Μοίρες περνοδιάβαινε στις εσοχές της κλεψύδρας του χρόνου με τ' όπλον του επ΄ώμου ! ! !
Βρέθηκε με 'ΑΔΕΛΦΙΑ ΑΙΜΑΤΟς' κεια που το αγαπήσανε αληθινά ακόμη κ στα παγερά στενά που εν ήντανε σπαρμ'ενα γιασεμιά & δυόσμο αλλά έδιναν μια τρυφεράδα στην σκληράδα απέ τς μοναξάς τον πόνο . . . πως εν είχε πομείνει
ρημοστοιχειωμένον Αλήτικα στον κόσμο ! ! !
Δεν γνώριζε άλλο δρομί γιατί κεια τη πικραμένη του 'χανε χαράξει βλέπετε διαδρομή ,
τότε ήντανε αδύναμο σπουργητάκι τώρα γένηκε Ασημένιο ΠετροΓεράκι με θεάρεστο χαμογελάκι στο προσωπάκι κι ένα αριστουργηματικόν βλέμμα σαν Αστράκι ! ! !

κέρασμα σ΄ένα έμορφο αλήτικο Αγγελάκι
που πετάρισε γρήγορα σε Θεάρεστον τσαρδάκι ! ! !

γεια μας ! ! !
* Λ Α Μ Ψ Η *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-12-2013