Στης καψούρας το λειβάδι

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τότε που σε αγαπούσα,
από το πρωί ως το βράδυ,
λεξολούλουδα τρυγούσα,
στης καψούρας το λιβάδι.

Σα νεραϊδοπαρμένος,
τά 'ριχνα μεσ' το κοφίνι,
όπως-όπως ο καημένος,
πριν τ' αρπάξουν Μπαρμπερίνοι.

Στά 'πλεκα σε μια ποέμα,
ζόρικη και μακρυνάρι,
να σου τη φορέσω στέμμα,
με χοντρό μαργαριτάρι.

Τώρα που δεν σ' αγαπάω,
λεύτερα σα περιστέρι,
όπου θέλω φτερουγάω
κι όσα πάει κι όσα φέρει.

Κι όταν που και που περνάω,
πάν' απ' το δικό σου σπίτι,
δυό στιχάκια κουτσουλάω,
στα πλακάκια 'πο γρανίτη.

Για να βλέπω ρε κουμάσι
άπονη και ξεμυαλίστρα,
να τα παίρνεις με φαράσι
και μετά με σφουγγαρίστρα !....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-12-2013