το τραγουδι ενος φυλακοβιου

Δημιουργός: Αστρογιογγι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια σημαδιά ερχεται με βροχη μαυρης θαλάσσης , μεσα απο λεξεις βουνα
με δεντρα ομως κι ανηφορικους δρομους
κρυβεται πισω απο γαλαζιο συννεφο , σ'ενα ροζ πελαγος
κατω απο χυμενα χρωματα μικρου παιδιου
που παιζει αμεριμνο γελωντας μια και καταφερε ν'αποδωσει
το ροζ και το μωβ που'χουν οι χιονισμενες βουνοκορφες κι ας μην το ξερει...

Δυο ροδινα τριανταφυλλα μεσα στα ματια μου με γαργαλανε
μ'ενα πανουργο βλεμμα
ενα πουκαμισο τρεχει μονο του στο σπιτι
μια βραση γυναικειας ενεργειας πλανιεται αναλαφρη
και στεκεται μ'ενα χαμογελο που ξεχειλιζει σε φωτεινοτητα
εκει που ο ηλιος δυει διπλα ...

Τρυφερη και γηινη η αισθηση του κενου
οταν αρνειται να με συμπεριλαβει...
Ενα μαγικο καντρακι , κινεζικο τοπιο ερημου
δυο γυμνα κορμια γευονται το παθος τους
ο ηλιος ανηποφορος , νερο πουθενα...
Μα γυρνωντας το αναποδα...
ενας μικρος καταρραχτης κυλα αργα τα μυστικα νερα του
χιλιετιες που πεφτουν μεσα μου , η ιστορια βροντοφωνα
Ελελεύ!
και δυο γατισια ματια γεμιζουν απο φοβο...

Η μοναξια με μυρωνε
σαν επαιζα στην κιθαρα μου το τραγουδι του φυλακοβιου
...

Γιατι βρε δεσμοφυλακα
μου 'κλεισες την πορτα
και μονος στο κρεβατι μου
αντι να βγω για βολτα;

Γιατι ρε φαροφυλακα;
αναψε κανα φως
να δω μες το σκοταδι μου
η φερε λιγο σως....

Γιατι κυρ χωροφυλακα
με θελεις εδω μεσα
τα γυναικακια μονα τους
κι εμεις ξερη και πρεφα

Γιατι κυρ Δικαστινα μου
στα καγκελα μ'αφηνεις
κι οχι σε ρεμπεταδικα
ισοβια δεν με κλεινεις;

Γιατι ρε ανθυπασπιστη
να μην με αγαπαει
κι εδω μεσα καθομαι
μεχρι να μην ποναει;

Γιατι κυριε δεκανεύς
εγω θα αποδρασω!..
οταν στο φιλοκαρδι της
μεσα της θα κουρνιασω!

Γιατι κυρ Διευθυντα
γυναικα 'συ δεν εχεις;
καβατζα μου η φυλακη
να βρίσκω σαν το θελεις

Γιατι κυρ ισοβιτη μου;
Θελω να φυγω τωρα
υπαρχει μια παλαβη
που μ'αγαπα στη Χωρα

Τελος! μην μου ξαναμιλάς
και κανω συναποδραση
Αγαπη σημαινει φυλακη
κι αν μ'αγαπα...αποδραση!
...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-01-2014