Μοίρες

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Χρόνια καλά και πολλά στους εορτάζοντες και μη, από τις Μοίρες με ομορφιά και σοφία προικισμένα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξυπνά το βρέφος του καιρού σ' έναν καινούριο χρόνο,
τάχα γυμνό και απείραχτο απ' τη σκόνη του παλιού,
βυζαίνει και ανασταίνεται στη γεύση του φιλιού,
κι αυτό του φτάνει μόνο...

Στου άγνωστου τ' απέραντα, σ' όνειρα από μετάξι,
απόθεσε το μέλλον του η Μοίρα, η Κλωθώ,
κι εγώ το νήμα της ζωής πασχίζω να ντυθώ,
σ' εκείνο τό' χω τάξει...

Η Λάχεσις, τρανή κυρά, κάνει τη μοιρασιά της,
του δίνει δράκο στην ψυχή μα και καθάρια μάτια.
Σαν τα κακά πέφτουν βαριά, να βρίσκει μονοπάτια...
θαύματα στην ποδιά της.

Κι όταν το βρέφος ανδρωθεί την Άτροπο θα μάθει,
θα δει και εμέ να στέκομαι, του χρόνου ερωμένη...
Δαγκώνει το αμετάκλητο, μα αν η ψυχή επιμένει,
τι πλούτος που είν' τα λάθη...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-01-2014