Σκέψεις αυτοκτονούντος 16/01/2014

Δημιουργός: animus2

μην φρικαρεις αναγνωστη, δεν σκοπευω να αυτοκτονησω. το ποιημα δεν βασιζεται σε πραγματικα γεγονοτα, προκειται για απλες υπθεσεις

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γελάει η μέρα
Τα δόντια της, πάλλευκα,
το ορατό αναγκάζει
να πλημμυρίσει
ζεστό, χρυσό λουτρό

Η αβρότητα της πλάσης
γίνεται σεισμός στα σωθικά μου
Στα θεμέλια της ύστατης αιχμής
τα εδέσματα δεν χορταίνουν
Παραγεμίζουν την κοιλιά
του θαυμασμού, που δεν λέει
να πάψει να καλεί τους δισταγμούς
στη γιορτή της φύσης

Τα χρώματα ισορροπούν
σε διελκυστίνδα με τον αποχωρισμό,
ο δεύτερος σαν να υπερτερεί.
Οι ήχοι, ανθρώπινοι και απάνθρωποι,
μια λέξη μόνο μουρμουρίζουνε :
"Ζωή"
Τώρα να, ο περαστικός κλειστήκοος
σαν να απαγγέλλει ένα τραγούδι
για "without you"

Το κρύο, έξυπνο, με ζώνει παραισθήσεις
Μέσα στη γύμνια μου
πιο θερμή από ποτέ
Μες στο χειμωνιάτικο τσιμέντο
φύτρωσε όλο το πράσινο
που η γη έχει να δώσει'
στα αποφασισμένα έσχατα
χορεύει ακήρατο όλο το "λίγο ακόμη",
το κάλλιστο ξανθό κορίτσι
με γκρίζα ρόδα
στο στιλπνό του φόρεμα

Χιονίζει, δεν ξέρω από πού
Μάλλον δεν είναι χιόνι
Είναι μία-μία οι λευκές ελπίδες
που φειδωλές δεν δόθηκαν
Αθρόες περιπαίζουν τώρα
την πτώση μου, στην αυλαία
του ύπνου χειροκροτούν ειρωνικά
την αυταπάρνησή μου

Μειδιάζει η μέρα σήμερα
Με θέασης ταχυδακτυλουργικά
πάει να σαγηνεύσει
και ό,τι ζωής ταινία βλέπω
προειδοποιεί ικετευτικά:
"δεν ξέρει τέτοιο φως ο χαμός"
Στα όνειρα, όμως, δείχνει
ακόμη νεαρό, χυμώδες κι ανάνοιγο
το μαραμένο μπουμπούκι

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-01-2014