Γαλήνια

Δημιουργός: Δήμητρα

Ή έτσι τουλάχιστον, νομίζω...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γαλήνια….


Δεν έχω τίποτα να πω.
Όλα στη θέση τους αναπαύονται γαλήνια.
Τα αισθήματα τα νανουρίζω με παραμύθια.
Τις σκέψεις τις κοιμίζω με ψέματα.
Τα όνειρα τα καλοπιάνω και δεν έρχονται.
Όλα στη θέση τους αναπαύονται γαλήνια.
Και εγώ αγριεύω…
Πότε θα πάψει άραγε να πονάει η απουσία;
Πάνε αιώνες που σε έχω εξορίσει από μέσα μου
κι όμως δεν έφυγες ποτέ.
Πλανιέσαι στο δωμάτιο χωρίς σώμα.
Μιλάς χωρίς φωνή.
Υπάρχεις, βασανιστικά.
Μια τιμωρία αναπόφευκτη
και μια ανάγκη αλύτρωτη.
Άραγε κατάλαβες ποτέ πόσο σ’ αγάπησα;
Γεννήθηκα μισή όπως γεννιούνται τα φεγγάρια τ’ απογεύματα.
Και εσύ με γέμιζες λίγο-λίγο, βράδυ με βράδυ…
Ανυπόμονο το φως να αγγίξει το κενό,
να γεμίσει ο κύκλος υποσχέσεις.
Μέχρι που ήρθε μια πανσέληνος,
να τα τινάξει όλα στον αέρα,
μ’ αυτή την πληρότητα την αβάσταχτη!
Και τώρα
όλα στη θέση τους αναπαύονται γαλήνια.
Ή έτσι τουλάχιστον, νομίζω…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-02-2014