Έμαθα να ταξιδεύω με τα τρένα

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τί ήρθα να κάνω
σε τούτο τον κόσμο;
Ποιός είμαι, πού πάω,
πού βρίσκομαι;
Το αύριο παλεύω να φτάσω
χωρίς να γνωρίζω το σήμερα
μα δε στέκουν τα πόδια μου στη γη
πετάω, πετάω σαν ελεύθερο πουλί
ψηλά, εκεί πάνω στα ουράνια.

Έμαθα να ταξιδεύω με τα τρένα
πετάω να γνωρίσω τον κόσμο
γιατί στη μια φτερούγα μου
χωράνε, όλα μου τα όνειρα
που τα'χω φυλαγμένα
στο παρόν το αγνώριμο
στο μέλλον μου το αβέβαιο.

Μια κοπέλα συναντώ
κι είναι σκυμμένη, λυπημένη
στέκεται σε μια γωνιά
στην αποβάθρα, περιμένει
σε μιαν άκρη, μονάχη και πικραμένη.

Θα'θελα να σου χαρίσω ένα δώρο
ένα ζευγάρι μπότες απ'το δέρμα μου
να φυλακίζονται τα πόδια σου
μες στα φτερά μου τα ζεστά
ένα ζευγάρι μπότες, κεντημένες
ζωγραφισμένες με τα όνειρα
που φύλαγα, τα στέρφα
κι απο τα τελευταία φιλιά μου.

Στη γη να βρίσκονται τα σωθικά μου
κι όπως περπατάς αμέριμνη
κάπου η ψυχή μου θα σε ζηλεύει
ας μην πετώ στον ουρανό απο σήμερα
μονάχα ας δώσω τα φτερά
στα χέρια σου, τα χαλινάρια στη ζωή σου
κι ίσως να γίνω ο δρόμος σου
η ψυχή σου, να με ιππεύει.

Εσύ να την ποδοπατάς
κι εκείνη μόνο εσένα θα λατρεύει
Τί άλλο ήρθα για να κάνω
σ' αυτό τον κόσμο;

Είμαι πουλί που ταξιδεύει
πλάι στα τρένα, βλέπω τα μάτια σου
κι όπως πετάω στα χαμένα
να τα στεγνώσω θέλω
να τα γεμίσω, να τους χαρίσω
κι όλα τ'αστέρια της ημέρας
στο δακρυσμένο βλέμμα τους
στο βάδισμά σου να γίνω αγέρας.

Να σου προσφέρω θέλω, ένα δώρο
ένα ζευγάρι μπότες απ'το δέρμα μου
γιατί έμαθα να ταξιδεύω με τα τρένα
και στη μια φτερούγα μου
χωράνε, όλα μου τα όνειρα
που σου τα είχα φυλαγμένα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-03-2006