39-47 Δημιουργός: Tabasco Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info
39
40
Κυριακη μεσημερι σε ενα παγκακι εξω απο το μετρο της Δαφνης επινα την μπυρα μου
και καπνιζα τα τσιγαρα μου.Ενας τυπος παραδιπλα εψηνε και πουλουσε καλαμποκια.
Πιο κει κατι Πακιστανοι ειχαν απλωσει την πραματεια τους.Μια γρια εριχνε ψιχουλα
στα περιστερια που ειχαν μαζευτει γυρω απο τα ποδια της.Καποιος αλλος ειχε βγαλει
τον σκυλο του βολτα.Ενα ζευγαρακι ανεβαινε τις κυλιομενες σκαλες.Εκεινος της επιανε
τον κωλο.Εκεινη εδειχνε να το απολαμβανει.Αρχισα να γινομαι ενα με τον χωρο.
Ημουν κι εγω καποιος.Καποιος που απολαμβανε την πρωτη μερα ελευθεριας του.
Την πρωτη μερα εξω απο το ψυχιατρειο.Η μπυρα μου τελειωσε.Αποφασισα να αγορασω ακομα μια.
41
Ο ελληνικος εγινε φιλτρου.Ο φιλτρου εγινε φραπες.Κι επειτα παλι φιλτρου.
Τι λογο υπαρξης ειχε αυτη η εισαγωγη;Ποια επρεπε να ειναι η συνεχεια;
Το διαβαζα και το ξαναδιαβαζα μεχρι να μου σπασουν τα νευρα και να το στειλω
στο διαολο.Μα ως δια μαγειας μετα εμφανιζοταν παλι μπροστα μου και σαν υπνωτισμενος
το ξαναεγραφα.Κανενα βαθυτερο νοημα κανενας συμβολισμος την παραμικρη σημασια
δεν ειχε τουτο το αραδιασμα καφεδων που επινα καθε μερα.Κι ομως ηθελε ετσιθελικα
το χωρο του και τον ειχε.Συμβιβαστηκα με την ιδεα ενος ακομα αποτυχημενου κειμενου.
Εσβυσα το τσιγαρο στο τασακι μου και ηπια μια τζουρα απο τον εσπρεσσο μου
προσπαθωντας να σκεφτω τι εκανα λαθος.
42
Ηρθε ξαφνικα οπως ηρθαμε ολοι.Ηταν σχετικα ηρεμος και προσπαθουσε να καταλαβει που ηταν.
Οταν ομως βγηκε απο τον θαλαμο του περιπλανηθηκε στον διαδρομο και ειδε την κλειδωμενη πορτα
αφηνιασε.Πηρε φορα και επεσε πανω της για να την ανοιξει.Μια δυο τρεις η πορτα εδειχνε να αντεχει.
Ξαφνικα ανοιξε και εμφανιστηκαν 4 νοσοκομοι.Ενας επεσε πανω του και τον εριξε κατω.Οι αλλοι
του επιασαν τα χερια και τα ποδια και σαν σακι τον πεταξαν στο κρεβατι.Αυτος καταφερε
να ελευθερωσει τα ποδια του και κλωτσαγε σαν γαιδουρι.Τελικα τον ακινητοποιησαν τον εδεσαν
με κατι λουρια και του εκαναν την ενεση.Το επομενο διημερο το περασε σε καταστολη στο θαλαμο του.
Οταν του εβγαλαν τα λουρια και ηρθε μεχρι την τραπεζαρια ηταν παλι ενας ηρεμος ανθρωπος.
Ηταν απο τους ελαχιστους που επαιζαν ταβλι και ετσι συντομα γνωριστηκαμε.Ειχε ενα ουζερι
στου Ψυρρη.Ειχε ομως τρελα με το τσιπουρο και οταν επινε ξεφευγε.Ειδε κι αποειδε η γυναικα του
εδωσε την εντολη να τον μαζεψουν.Ηταν ο τριτος αλκοολικος που ειχε η πτερυγα που ημουν.
Συνηθως τους κρατουσαν 20 μερες και τους εδιωχναν.Ξαναεμπαιναν πιο γρηγορα απο ολους.
43
Αλλλη εξηγηση δεν εχω βρει.Ο πονος ειναι πιο εντονος απο την χαρα.Αποτυπωνεται βαθυτερα
στο μυαλο.Επαναφερεται πιο ευκολα απο την μνημη.Ακομα κι αν προκειται για μια κακη μνημη
σαν τη δικια μου.Προβαλλονται ξανα και ξανα ολα τα λαθη και οι ηττες μου μες στην οθονη
του μυαλου.Καμμια συμφιλιωση καμμια διεξοδος κανενα χαπι εντ.Αλλη εξηγηση δεν εχω βρει.
Το μισος επικρατει της αγαπης.Το μισος για τον θεο για τον συνανθρωπο για τον ιδιο σου
τον εαυτο.Για τα κομματα για τις ομαδες για τις μη κυβερνητικες οργανωσεις για τους εργατες
για τους εφοπλιστες για τους γιατρους για τους ψυχωτικους για τον καπιταλισμο τον κομμουνισμο
τους τρομοκρατες τους αναρχικους τους μικροαστους την αιωνιοτητα και την καθε αχαρη στιγμη
που σου ελαχε να ζησεις και δεν εζησες προσποιουμενος τον ψοφιο κοριο τον καταδικο τον λεπρο
τον ψυχακια.Χα χα ναι τον ψυχακια.Χα χα χαχ χα χα χαχ χαα χαχ χα χαχ χα χα χο χο χι......
44
Τι ευαισθητο πλασμα!Και τι ρομαντικη ψυχουλα.Μεγαλωμενη με αρχες και ηθικους κανονες.
Ενα ποιημα μια οπτασια πολυ καλη για να ειναι αληθινη.Μια τετοια γυναικα ψαχνει
ο καθενας για να περασει την ζωη του μαζι της.Να μεγαλωσει τα παιδια του.Να γερασουν
μαζι.Αυτο το θεικο πλασμα λοιπον ειχε μονο μια αδυναμια.Την αρεσε να τον
παιρνει απ' τον κωλο.Το ζητουσε ο οργανισμος της το ξεκωλιασμα.Να την κανεις ενα
με το πατωμα.Να μην μπορει να παρει τα ποδια της.Να της ανοιξεις την σουφρα μεχρι να
βρεις σκατο.Για τετοια περιπτωση μιλαμε.Εκανα ενα μηνα να ανακαλυψω το μυστικο της
και παραλιγο να την παντρευτω.Τετοιες ευκαιριες παρουσιαζονται μονο μια φορα στην ζωη σου.
45
Η ωρα 9 και μιση.Η μερα Τεταρτη.Ανοιγω την πορτα και μπαινω στο ισογειο στην Φορμιωνος.
Το εθιμο επιτασσει να πεις μια δυνατη καλημερα απο αποσταση-την λεω και ακουω 3-4 καλημερες
να ερχονται προς το μερος μου.Μετα διασχιζω τον διαδρομο και οποιον βλεπω δεξια και αριστερα μου
του ξαναλεω καλημερα -μου λεει και εκεινος ή εκεινη και μονο τοτε ειμαι ελευθερος να εξαφανιστω
στην αλλη αιθουσα για να φτιαξω τον καφε μου."Ενταξει δεν επαθα και τιποτα λιγη κοινωνικοτητα
δεν βλαπτει" σκεφτομαι και ανοιγω το ψυγειο για να βρω το γαλα.Θα ξαναγυρισω στον διαδρομο
και θα καθησω στην πολυθρονα που συνηθως καθομαι θα κολλησω μια καρεκλα διπλα μου και θα ακουμπησω
τον καφε και το τασακι.Σε λιγο μια ακομη καλημερα θα ακουστει απο το βαθος και υστερα αλλες 2 μαζι.
Καποιος θα ανοιξει το ραδιο και καποιος το παραθυρο ή τον εξαεριστηρα.Μικρα πηγαδακια θα σχηματιστουν.
Ο καφες θα τελειωσει.Θα φτιαξουν καινουργιο.Καποιοι θα κοιταν τα παπουτσια τους καποιοι αλλοι
θα σε κοιτουν επιμονα στα ματια.Ετσι που ειναι χαμηλοταβανος ο διαδρομος μοιαζει με σπιρτοκουτο
και εμεις με βρεγμενα σπιρτα που ματαια προσπαθουμε να αρπαξουμε φωτια.
46
Ανοιξα λιγο το παραθυρο να φυγει το ντουμανι.Βλεπω μια γρια απο το απεναντι σπιτι να με κοιταει.
Εχασε προσφατα τον αντρα της και απο τοτε καθεται σε μια καρεκλα κοντα στο παραθυρο
και περιμενει μαλλον να πεθανει.Μια μυγα καθεται στο τζαμι.Ειναι στο χερι μου αν θα την
αφησω να ζησει.Δεν το πολυσκεφτομαι της δινω μια και τεζα η μυγα.Αγνωσται αι βουλαι του κυριου
σκεφτηκα και εκλεισα το παραθυρο.Καθισα και εστριψα ενα καινουργιο τσιγαρο ετοιμος να γραψω
ενα καινουργιο κειμενο.Στην οθονη του λαπτοπ ειδα κατι πιτσιλιες απο αιμα...
47
Μακαρι να μπορουσα να καταπιω μαζι ολα τα μιλιθιν τα ζοξιλ τα τεγκρετολ τα σιπραλεξ να εγραφα
ενα υστερογραφο με 2-3 αραδες του στυλ δεν φταιει κανεις και να ξαπλωνα στο κρεβατι
βαζοντας κατι απο Floyd ας πουμε το shine on you crazy diamond στο στερεοφωνικο και να περιμενα
τον πουστη τον χαρο να ερθει να με παρει.Αλλα δυστυχως η βλακεια μου ειναι αηττητη.Επαναλαμβανω
καθε μερα το ιδιο δρομολογιο και ως εκ θαυματος περιμενω να εχει διαφορετικη καταληξη.
Πως και γιατι;Καπως και γιατι ειμαι εγω.Και βεβαια γραφω για την υποθετικη αυτοκτονια μου
για να μην την κανω πραξη.Και αν χρειαζονται αρχιδια για να ζησεις δεν χρειαζονται αρχιδια
και για να πεθανεις;Κατσε λοιπον στην ευνουχισμενη σου ζωουλα και γραφε τις παπαρες σου.
Σε λυπαμαι ή μαλλον σε σιχαινομαι ή ακομα καλυτερα δεν μου προκαλεις καμμια εντυπωση πια.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-03-2014 |