Με ρωτούν

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Τι να πω... εξαντλήθηκα με τούτο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με ρωτούν κάποιοι γνωστοί που είχα χρόνια να τους δω
πώς περνώ και, γενικά, εγώ τι κάνω στη ζωή μου,
κι εγώ σκέφτομαι για λίγο και από μέσα μου απαντώ...

Ότι παλεύω...
από τις μέρες λίγο ήλιο πάντα κλέβω,
πως προσπαθώ να αντιστέκομαι στο τέρας της κατήφειας και γυρεύω
τους δαίμονές μου να υποτάξω, πριν το βράδυ κοιμηθώ...
Πως τα παιδιά μου
είναι η ζωή μου μα δεν είναι κτήματά μου,
κι όταν λάθη των γονιών μου, δυστυχώς, βλέπω να γίνονται δικά μου,
αντί να πέφτω αμαχητί, να τα αντιστρέψω προσπαθώ.
Μελαγχολία
όταν με κλείνει στον σφιχτό της τον μανδύα,
στο όστρακό μου αποσύρομαι για νά 'βρω της ψυχής μου τα εκμαγεία,
να ξαναφτιάξω απ' την αρχή, πιο φωτισμένη, την πορεία που ζητώ...
Τον έρωτά μου
να μην ξεχνώ μες στης ρουτίνας μου το χάος,
να τον κοιτώ και θυμάμαι πως με νιώθει πάντα, άγριος ή πράος,
πως μεγαλώνουμε μαζί και για ό,τι είμαστε και οι δυο, τον αγαπώ...
Ότι οι φίλοι
είναι λουλουδια με αγκάθια και, ας πονάνε,
το άρωμά τους συντροφεύει τη ζωή μας μαγικά, όπου και αν πάμε,
και πως και η χέρσα γη ανθίζει όταν γευτεί απ' της αγάπης το νερό...
Κι όλα τα λάθη
που έχω κάνει είναι πολλά, μα έχω μάθει
το προσωπείο μου να ρίχνω και βαθιά να με κοιτάζω στον καθρέφτη,
τι κι αν τρομάζω με ό,τι βλέπω, μόνο εγώ να με γιατρέψω προσπαθώ.

Με ρωτούν κάποιοι γνωστοί που είχα χρόνια να τους δω
πώς περνώ... και λέω "καλά" μ' ένα μειδίαμα που εμπαίζει
το κενό, όπου μας γκρεμίζει μία κουβέντα τυπική...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-03-2014