μακριά από μας

Δημιουργός: Μπαντινι, περιμένοντας τον GOD-o

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

κάθομαι μπροστά στο παράθυρο,
κοιτάω τα πουλιά που φεύγουν,
Θεέ μου μόνο αυτά ξέρουν τι σημαίνει ελευθερία,
κι όσο πιο μεγάλα είναι, τόσο το καλύτερο,
όσο πετούν γρήγορα και φεύγουν,
μακριά από μας...
κάθομαι μπροστά στο παράθυρο,
φοράω εκείνο το γαλάζιο μπουρνούζι
που μου χε χαρίσει η Σοφία,
της άρεσε να με βλέπει με το γαλάζιο μπουρνούζι,
να αράζω στον καναπέ και να καπνίζω πουράκια,
το διασκέδαζε να με βλέπει σαν τον βασιλιά του υπογείου,
όσο κι εγώ.
τώρα δεν υπάρχει Σοφία,
υπάρχει μόνο ένα γαλάζιο μπουρνούζι,
λεκιασμένο απ τις στάχτες και το κρασί μου,
υπάρχουν τα πουλιά που φεύγουν,
κι εγώ που πατάω κουμπιά στο πληκτρολόγιο,
περιμένω,
περιμένω λίγο ακόμη,
σκέφτομαι να τα παρατήσω,
(κάποιες φορές δε βγαίνει τίποτα)
μα ο πόλεμος δεν τελειώνει ποτέ,
οι στρατιώτες το ξέρουν,
οι πουτάνες το ξέρουν,
οι νοσοκόμες επίσης,
ο πόλεμος δεν τελειώνει ποτέ,
πρέπει να είσαι εκεί ξανα και ξανα ,
ακόμα κι όταν όλα είναι εναντίον σου,
δεν υπάρχει άλλος τρόπος,
όταν βόμβες εκρήγνυνται και σκάνε,
όταν βαριανασένει στην κουρασμένη αγκαλιά της,
όταν το στόμα του κοκκινίζει τη λευκή ποδιά της,
πρέπει να είσαι εκεί,
με όποιο τρόπο μπορείς,
τα πουλιά πετούν γρήγορα και φεύγουν,
μακριά από μας...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-03-2014