Σαν τον κλέφτη

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Έχει μελλοποιηθεί απ' τον Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη, θα το ακούσετε όμως, εν ευθέτω χρόνω..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ασ' το μάνταλο ανοιχτό,
πριν το δειλινό να μπω,
σαν τον κλέφτη να τρυπώσω,
στης αυλής το πλυσταριό.
Κι όταν δεις να σουρουπώνει,
αγαπούλα μου χρυσή,
το υπνωτικό σε σκόνη,
ρίχτου μέσα στο κρασί.


Μόλις καλοναρκωθεί,
μια κουβέρτα σου διπλή,
ρίχτου πάνω και κατέβα
μεσ' το πλυσταριό και συ.
Έλα αγάπη μου ν'ακούσεις
την καρδιά μου πως χτυπά,
μεσ' στη σκάφη να με λούσεις,
πάλι με τον μαστραπά.


Στο καζάνι το νερό,
ζέστανέ το πριν να 'ρθω
και καθάρισε το χώρο,
μανταλάκια μη πατώ.
Άσε κι ένα σπαρματσέτο,
να 'χουμε λιγάκι φως,
να σε βλέπω σα κουφέτο
και να νιώθω σα θεός...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-03-2014