Γαλήνη Δημιουργός: Δήμητρα Αφιερωμένο στον πατέρα μου... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Γαλήνη
Γυρεύω χρόνια της ψυχής μου τη γαλήνη
όλους τους κόμπους που με δένουνε να λύνει
να ταξιδέυ’ απ’ τα πελάγη των ονείρων
στα σταυροδρόμια νεοσύστατων ηπείρων…
Σαν μουσική, κάθε θυμό μου να κοπάζει
και με ληθόσκονη τις έγνοιες να σκεπάζει,
να ‘μαι απών όταν με ψάχνουν τα σκοτάδια
και να’ ν του πόνου τα ταμεία πάντα άδεια…
Μόνος να φεύγω σαν δραπέτης από όλα
και να φωνάζω στη ζωή μου ‘Πυροβόλα!
Τα άσφαιρα σου τα πυρά δε με σκοτώνουν,
την αντοχή μου τη μικρή, τη γιγαντώνουν’…
Και εκεί που νιώθω ότι σβήνω λίγο- λίγο
σ’ ένα καρούλι τις ελπίδες να τυλίγω
και μ’ έναν άνεμο ελεύθερο κι αντάρτη
να σχεδιάζω τ’ ουρανού μου νέο χάρτη…
Γυρεύω χρόνια της ψυχής μου τη γαλήνη
μα χθες τη βρήκα σε μια νιόγεννη σελήνη
κι όπως καθρέφτιζε στο κύμα μονοπάτι
είδα τι είν’ αληθινό και τι απάτη…
*Γαλήνη = το όνομα της ψαρόβαρκας του πατέρα μου…
*ληθόσκονη= λήθη + σκόνη, ποιητική αδεία βεβαίως βεβαίως….
Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-03-2014 |