76-77 Δημιουργός: Tabasco Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info 76
Πουτανα ψυχωση.Πουτανα ψυχωση.Πουτανα ψυχωση.Μια απο αυτες τις μερες ξερεις τι θα κανω;
θα κανω τα χαρτια μου θα βρω τα δικαιολογητικα θα βγαλω τις φωτοτυπιες που χρειαζονται.
Μετα ξερεις μωρη πουτανα τι θα συμβει;Θα σου πω εγω τι θα συμβει.θα περασω απο επιτροπη
γιατρων που λογικα θα μου δωσουν το 67% αναπηριας.Ετσι μετα απο λιγους μηνες ξερεις ποιο θα ειναι
το αποτελεσμα;Ε μωρη καριολα ξερεις ποιο θα ειναι το αποτελεσμα;Δεν μιλας ε;Θα σου πω εγω
για να μην κουραζεσαι.Θα σου γαμαω την μουναρα θα σου ξεσκιζω την κωλαρα και στο τελος
θα με πληρωνεις κι απο πανω.Πως σου φαινεται αυτο βρωμοθηλυκο;
77
Περασα αρκετα χρονια στην απομονωση σαν να ημουν εγκληματιας.Δεν αντεχα τους ανθρωπους
και μου γυριζαν τα αντερα αναποδα.Δοκιμασα να το παλεψω μονος μου.Στην αρχη στην Αθηνα.
Με κλειστα τα παντζουρια εβγαινα μονο βραδυ για να αποφυγω τους γειτονες.Οταν χειροτερεψα
πηγα στο νησι μου.Το σπιτι ηταν απομωνομενο κοντα στο βουνο και ηταν οτι πρεπει για την
περιπτωση μου.Στην αρχη ηταν καλα.Τα πρωινα ανεβαινα στο βουνο ακολουθωντας τα διαφορα μονοπατια.
Τα βραδια επινα το κρασι μου και ετσι περναγαν οι μερες και οι μηνες.Αποδειχθηκε ομως οτι το
πνευμα μου δεν μπορουσε να αντεξει την μοναξια.Επαναστατησε και μην εχοντας κατι καλυτερο να κανω
ξαναγυρισα στην πολη.Αφου δεν μπορεσα να καθαρισω μονος μου ζητησα την βοηθεια των γιατρων.Εβλεπα
εναν γιατρο επαιρνα μια συγκεκριμενη αγωγη δεν με βοηθουσε εμενα μερικους μηνες στεγνος και δοκιμαζα
τον επομενο γιατρο με την επομενη αγωγη.Στα 6 χρονια που ακολουθησαν πρεπει να αλλαξα 6-7 γιατρους
με το ιδιο πενιχρο αποτελεσμα.Η πρωτη διαγνωση μου ηταν καταθλιψη αλλα πλεον ειχε μετεξελιχθει
σε ψυχωση.Ο τελευταιος γιατρος που με βλεπει ακομα και σημερα μου προτεινε να νοσηλευτω για ενα
διαστημα σε τρελαδικο.Δεν ειχα τιποτα να χασω και ετσι το δεχτηκα.Ειδα τις χειροτερες περιπτωσεις
απο εμενα εχασα την ελευθερια μου αλλα κατα τ'αλλα ηταν χασιμο χρονου.Μετα ο ιδιος γιατρος μου
προτεινε να μπω σε ενα προγραμμα που εκανε το Αιγινητειο και ετσι βρεθηκα στην Φορμιωνος και
στο κεντρο ημερας.Εκει υπηρχαν διαφορες ομαδες ψυχοθεραπειας λογοτεχνιας και διαφορα αλλα
για να απασχολειται το μυαλο σου και να μην σκεφτεται μαλακιες.Γνωρισα κοσμο και ο τρομος μου
για τους ανθρωπους ελατωθηκε σε μεγαλο βαθμο.Υστερα απο 5-6 μηνες εκει ενιωσα αρκετος δυνατος
και θελησα να δοκιμασω αλλο ενα ψυχιατρικο κεντρο το ΣΟΨΥ.Το περιβαλλον ειναι λιγο θλιβερο
ιδιαιτερα αν γνωριζεις ανθρωπους που σου λενε οτι εχουν φαει την μιση τους ζωη σε τετοια κεντρα.
Εγω προσπαθω να το βλεπω σαν μια μικρογραφια της ζωης.Σαν τους πιλοτους που εκπαιδευονται σε
εξομοιωτες πριν τις πραγματικες πτησεις.Θα το παλεψω το πολυ 2-3 χρονια και αν δεν δω καλυτερευση
θα σηκωθω να φυγω.Να παω που να κανω τι;Οπουδηποτε μακρια απο το νεκροταφειο ελεφαντων.
Μπορει να δοκιμασω να ληστευσω μια τραπεζα να γραψω ενα βιβλιο να παρω την σκηνη μου και να αρχισω
τα ταξιδια. Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-03-2014 |