έμοιαζε αίμα η κηλίδα

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

έμοιαζε αίμα η τεράστια κηλίδα
κι ως άδειασε στο πέρασμά του ο χρόνος
ρίγη ξεσηκωμού αφήνιασε η καταιγίδα
αχνίζει ακόμα μαινόμενος ο πόνος

την άδεια ζητάω του ονείρου να σ'αγγίξω
πίσω πριν γυρίσω,διόλου πριν μιλήσω
μου τη δίνει ,στην αγκαλιά μου να σε σφίξω
μα τα όρια στα θέλω μου,λένε να σ'αφήσω

νύχτες αμέτρητες και μέρες περιμένω
φτάνω και στα χειρότερα και πέρα αγναντεύω
προς την Κερύνεια μα είναι υπαρκτό το δεδομένο
πως μάταια ξαναχτίζω ζωή να σε γυρεύω

με βρίσκω χάμω παραπεταμένο πάλι
πιο εύκολα θα πέρναγε χωρίς εσένα η λήθη
μα ζείς,για σένα φτιάχνω χώρο στο κεφάλι
και βασιλεύεις σαν άνοιξη αέναη στα στήθη

που είσαι αλλαγμένος δεν πολυανησυχώ
εδώ ξαναυπάρχεις στην τετράγωνη φωτογραφία
κι αν έχω τύχη στην αλήθεια ,μέσα σε συναντώ
δικό μου είναι το θάρρος να βγώ στην τρικυμία

ώρες κοιτάζω το ξεβαμμένο ασπρόμαυρο χαρτί
όσο κι αν ξεμακραίνεις φεύγοντας σε προφταίνω
δεν χάνεται η σκιά σου μένει πάντα ορατή
σ'ονειρεύομαι ακόμα και πλάϊ σου διαβαίνω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-04-2014