Μεταρσίωση

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάναμε τη μοναξιά μας ευαγγέλιο
πορευτήκαμε πιο μόνοι από πότε
τα βράδια οι τοίχοι ξέβραζαν ιδρώτα
άσπρα τεράστια σφουγγάρια μες στα χέρια της σιωπής
στύψε να στύψεις
δε μας έμενε παρά να αγκαλιαστούμε
με δυο λέξεις
Σ’ αγαπάω σου φώναζα, σ’ αγαπώ
ο κόσμος γεννήθηκε μεσ’ απ’ τη συγκυρία της αγάπης
πλέγμα ηδονών κι ασώματο πουλί μας βρήκε
θυμάσαι τη δαχτυλήθρα της Κλωθούς την ώρα που έπλεκε;
Άστραφτε σα μικρή πολύτιμη πανοπλία
κι ήξερα από τότε πως μου ‘μελλες μόνο εσύ
από τότε το ήξερα κι αλήθεια
έκρυβα μες στα χέρια μου σκόνη αστρική
λάμψεις στα μαύρα κιούπια των ματιών
για να σου δίνω πριν ζητήσεις.
Κρυφά πολυβόλα μας σημάδευαν από παντού
δεν φανερώνεται παρά στο τέλος ο εχθρός
βγάλαμε δέρμα και μαλλιά
και κόκκαλα και σάρκα

Από τότε πεθαίνουμε ο ένας για τον άλλον κάθε μέρα
Η ματαιότητα σκοτώνεται αργά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-04-2014