Ποίημα

Δημιουργός: melitaadam@yahoo.gr, Μελίτα Αδάμ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αφιερωμένο

Σ ΄ α γ α π ώ Μ α μ ά.

Μάνα γιατί δε μου μίλαγες;
Μάνα δε σε κατάλαβα ποτέ.
Δεν άξιζα τίποτα;
Μάνα γιατί ποτέ δεν σ΄ ένοιωσα;
Πόσα λάθη κάναμε… Μάνα.
Μάνα δεν δικαίωσες τη ζωή μου.
Γιατί;
Τι έκανα που δεν σου άρεσε;
Μάνα, δεν αντέχω άλλο.
Κλαίω κι ας μην το επιτρέπεις.
Κλαίω σα γυναικούλα.
«Δεν είναι αξιοπρεπές.Οι δυνατοί δεν κλαίνε»,
έλεγες, Μαμά.
Γιατί Mαμά;
Το κλάμα θείο δώρο για την ψυχή είναι.
Γιατί το στερηθήκαμε;
Μαμά άνθρωποι είμαστε και εμείς.
Ποτέ δεν σε θυμάμαι να κλαις μα μήτε να γελάς.
Πόσο ματωμένη ήταν η ψυχή σου Μάνα μου;
Τι πόνο έκλεινες σφικτά.
Όστρακο γυαλιστερό, ωραίο, γαντζωμένο σε βράχο ήσουνα Μάνα.
Ποτέ δεν μ΄ άφησες να σ΄ αγγίξω.
Κι ας ήρθαν φουρτούνες, αστροπελέκια, θύελλες τρανές.
Εσύ, εκεί στην κορυφή, ακούνητη, λαμπερή.
Τάχα θα σε καταλάβω κάποτε Μαμά;
Ή στην όχθη του ποταμού, κάτω από την άσπρη ελιά
θα με περιμένεις και εκεί ακόμη Μαμά, θ΄ αρχίσεις να με ψέγεις.
Σ΄ αγαπώ Μαμά.
Πάντα μου έλειπε η αγκαλιά σου.
Λες κάποτε να συναντηθούμε να τα βρούμε;
Ή λήθη τυλίγει τον κόσμο, που εκεί όλοι μαζευτήκατε.
Αλήθεια δεν μου είπες το είδες το γελαστό μας αγόρι, Μάνα;
Τα είπατε;
Πάντα ξέρατε οι δυο σας να μιλάτε Μαμά.
Σκεφτήκατε πόσο μόνη μ΄ αφήσατε.
Ή ακόμα πιστεύει ο γεννήτορας, ο ωραίος, πως είμαι δυνατή!!!
Κουράστηκα Μαμά.
Θέλω ένα χάδι στα γκρίζα μου μαλλιά.
Θέλω κάποιος «κοριτσάκι μου» να με πει, Μαμά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-05-2014