Και η ακρογιαλιά

Δημιουργός: μικρός αλλά μεγάλος, Μιχάλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το φεγγάρι μαύρισε για απόψε
και τα άστρα που σου άρεσε να βλέπεις
φύγαν μακριά.

Μαύρος ουρανός
μαύρη και η ζωή μου
ένα αστέρι έμεινε
να φωτίζει την ψυχή μου.

Μα ούτε αυτό το έχω εγώ
καρδιά μου
αφού είσαι μακριά μου
και ψάχνω μονάχος στο σκοτάδι μήπως και σε βρω.

Το φως του τούνελ έσβησε
σε αδιέξοδο καταλήγω
μες του μυαλού σου τον λαβύρινθο
τα συναισθήματα μου ανοίγω.

Στους τοίχους μιλάω
και αυτοί με λένε τρελό
νομίζω πως ακούω φωνές
μάλλον έρχονται απ'το χθες
θυμίζουν αναμνήσεις παλιές
μα όλα σκοντάφτουν και σταματάνε σε 'σένα.

Να 'ξερες πόσο πονάω
όταν σου χαμογελάω
και 'συ το κεφάλι σου γυρίσεις
και έμμεσα μου λες δεν σ'αγαπάω.

[B][I]Και η ακρογιαλιά
που αράζαμε παλιά
καλύφθηκε τώρα πια από σκιά .

Και τα κουπιά
που την ζωή μας μεταφέρουν
δεν θα καταφέρουν
να ενώσουν δυο καρδιές σαν τις δικές μας. --------- [B][I]Ρεφρέν[/B][/I]

Ραγισμένες..
Αγανακτησμένες...
Αποκρυπτογραφημένες...[/B][/I]

Μη με κουράζεις δεν αντέχω άλλο πια
η ζωή μου έχει γίνει σαν παιδική ζωγραφιά
χρειάζομαι μια αγκαλιά
να μπορέσω να ακουμπήσω.

Και δυο χέρια μαγικά
να με κρατάνε να μην βουλιάξω στα βαθιά
του κόσμου απομεινάρια.


[B][I]Και η ακρογιαλιά
που αράζαμε παλιά
καλύφθηκε τώρα πια από σκιά .

Και τα κουπιά
που την ζωή μας μεταφέρουν
δεν θα καταφέρουν
να ενώσουν δυο καρδιές σαν τις δικές μας. -------- [B][I]Ρεφρέν[/B][/I]

Ραγισμένες..
Αγανακτησμένες...
Αποκρυπτογραφημένες...[/B][/I]

Και η ακρογιαλιά
που αράζαμε παλιά ------------------------- [B][I]F[/B][/I]
καλύφθηκε τώρα πια από σκιά .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-05-2014