Λεγεώνα

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

(Έχει μελοποιηθεί... Θα το ακούσεται εν ευθέτω χρόνω..)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δύσκολα πάλι πέρασα τον φετινό χειμώνα.
Δίχως εσένα μάτια μου, τουρτούριζε η ψυχή
κι έτρεχαν τα στιχάκια μου, να μπουν στη Λεγεώνα,
των στρατευμένων στιχουργών, να βρουν ζεστό φαϊ.

Σαν Αλφαμίτης τσόγλανος, τα μπλόκαρε στη πύλη,
η Θάλεια, η φιλόλογος απ' τη Χαλκιδική.
''- Μάγκες, δε το γλιτώνετε το σίγουρο ρεζίλι,
μόλις το δουν τι χάλι σας, το μαύρο, οι γιατροί.."

Πράγματι, όλα ρίχτηκαν, σε κάποια διμοιρία,
λόχου μισοανάπηρων και βοηθητικών.
Στίχοι με αθεράπευτη, βαριά πλατυποδία,
ούτε στα προσκλητήρια δεν δίνουνε παρρόν.

Ούτ' ένα στίχο πρόκειται να δω μπαϊρακτάρη
μήτε στροφή ευρύστερνη, με σάλπιγγα χρυσή.
Κάθε στιχάκι κρύβεται, αράζει και λουφάρει,
στου νου τ' αναρωτήριο και κάνει τουμπεκί.

Πεντ-έξη, που πηδήξανε στα μέσα του Φλεβάρη,
το σύρμα και κατέβηκαν Αθήνα να σε βρουν,
στρώσετα μιά φλοκάτη σου, παλιά, απ' το πατάρι,
άναψε τ' αερόθερμο κι άστα να κοιμηθούν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-05-2014