Του Νόστου αγκάθι

Δημιουργός: Απρίλης Τ., Τίμος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Του Νόστου αγκάθι

Το γκρίζο χρώμα του αιώνα
σε χρόνους δίσεκτους καιρούς
ρούχο μου φόρεσες τυφώνα
κι αδιαφορούσες για θεούς
Θεούς που τα δικά μας πάθη
στεφάνι φόρεσαν αγκάθι

Στέκομαι τώρα εκεί στην άκρη
στο πεζοδρόμιο χαμηλά
σε σταυροδρόμι που το δάκρυ
στα δυο χωρίζει και κυλά!
Καημούς της θύμησης να σβήσει
βολβούς ελπίδας να ποτίσει

Θάνατος και ζωή στα ζάρια
η θάλασσα μας προσπερνά
του σαπιοκάραβου τ’ αμπάρια
χώρεσαν όνειρα πολλά!
Όνειρα βγήκαν στο παζάρι
ήρθαν Δουλέμποροι και Χάροι

Είν’ αφιλόξενα τα ξένα
στέρφα, πικρά κι αγέλαστα
σύννεφα σκιάζουν την ημέρα
κι όλοι μου λεν πως έφταιξα!
Σύννεφο….. να ’βρεχες αφιόνι!
του Νόστου αγκάθι μ’ αγκυλώνει

Ποιος τάχα ρώτησε κι εσένα
ποιος άκουσε ψυχή βουβή!
Ποιος φταίει…..; Το κόκκινο το αίμα
που χύθηκε πάνω στη γη!
Ποιος φταίει…..; Κανένα μάτι ακόμα
δεν είδε το βαμμένο χώμα!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-05-2014