τον ιούλιο τον αύγουστο και φέτο

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

τον ιούλιο τον αύγουστο και φέτο στο χρωστώ
μια νύχτα που έχει ξαστεριά
θα πάρω το δρόμο του φονιά
και θάρθω στις γειτονιές σου να σε βρώ

τη δίψα δεν ξεχνώ μέσα στο βλέμα
και έξω και παράμερα την είδα
σαν ξεπουλιόταν η πατρίδα
προγονική κατάρα μου στο αίμα

ήχοι παλιοί και γνώριμοι μαζί μου αδερφοζούν
και η φωνή σου μου γλυκοψιθυρίζει
όλο και δρόμο κι όλο εμπρός μου τραγουδούν
λιγοψυχώ,ζαλίζομαι το κάχρι με παραστρατίζει

και νάμαι πάλι στην ερημιά ν'αγρυπνοστέκω
και η Αμμόχωστος λευκή ν'αχνοχαράζει
στη μνήμη μου το όνειρο σαν όνειρο να πλέκω
στα σπλάχνα μου το αίμα βαθύχρωμο να σιγοβράζει

ήφαίστειου λάβα και φωτιά ίσως και ξαναγίνω
να κάψω το άθεριστο ,τ'ακόλαστο μολυντήρι
μισό νησί,μισό κορμί κι αγέλαστο μα εδώ θα μείνω
κι οπου λιοπύρι πανηγύρι όπου ντουφέκι και λιβανιστήρι

του Ευαγόρα η ψυχή έπλασε τον Γρηγόρη,τον Τάσο τον Κωστή
κι απο την Όρκα ως την Κερύνεια και τη σιωπηλή Καντάρα
τ'αηδόνι που ακόμα το χρυσοπράσινο φύλλο αργολαλεί
με κορμιά στρωμένο ανοίγει δρόμους και σηκώνει την αντάρα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-06-2014