Φαντάσματα

Δημιουργός: gthepoetc, Γιώργος

Έφυγα και ξαναγύρισα ... ίσως δεν έκανα καλά αλλά δεν με ενδιαφέρει... ξέρετε τι με ενδιαφέρει; Η αγάπη... την ένιωσα λοιπόν εδώ μέσα από ορισμένα άτομα (ξέρουν αυτοί και αυτές)οπότε μπροστά στην αγάπη δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που να κάνει πίσω.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στις δυο μου άκρες του μυαλού βιώνω θλίψη,
σαν αποστέλλω των ματιών περίσσιο κλάμα.
Στους τρείς μου χάρτες του κορμιού ξερνώ την ρήξη,
γιατί έτσι ατίθασα αγκάλιασα το δράμα.

Τα χειμωνιάτικα μου νιάτα με συνθλίβουν,
οταν εφάμιλλα συγκρίνω την αγάπη.
Τα αυγουστιάτικα φιλιά μου αργοσβήνουν,
σε απαράμιλλα πολύχρωμα εδάφη.

Δεσμώτης θα 'θελα να είμαι πια του ήθους,
να μην στηρίζω τα μετέωρα του χθές.
Συνταξιδιώτης δεν θα είμαι πια του πλήθους,
όταν αγγίξω τις ευαίσθητες χορδές.

Μεθώ στο άπειρο και πνίγω το θηρίο,
που με προσκάλεσε να κρύψω οπτασίες.
Κοιτώ το άγνωστο της μοίρας μου χωρίο,
που μ' αποκάλεσε οργή στις φαντασίες.

Είμαι εδώ και αφοπλίζω συνειδήσεις,
σαν τον τυφώνα σε χαράζω με σκιές.
Αδημονώ στο να με νιώσεις, μην ζητήσεις,
απ' την γοργόνα να πετάξει, δεν το θές.

Τέλος θα ήθελα να πω αυτά τα λόγια,
σε κάτι πλάσματα ντροπής συμβατικά.
Είμαι εδώ δεν θα κρυφτώ σε καταγώγια,
είστε φαντάσματα σιωπής αρνητικά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-03-2006