Ανασκιρτούν τα στήθια

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Την αγκαλιά σου θέλησα. Να πιω το άρωμα σου και να λουστώ τον Μόσχο σου, τα μύρα της Καρδιά σου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left][B][I]

. . *~* Ανασκιρτούν τα στήθια *~*
Στη πλάση μόνος ξενυχτά, ο φτερωτός λυράρης
βαρκούλα φτιάχνει ερωτική
των πόθων ο βαρκάρης.
Κι' αστράψαν αμέσως τα κορμιά
στο φλογερό του χρώμα, έσκισε στήθη με κουπιά
για βελουδένιο στρώμα !
Νεράϊδα χρυσοστόλιστη, χιλιοτραγουδισμένη
άνοιξες δρόμο ερωτικό
μ' άρωμα φορτωμένη.
Έρχεσαι σαν τον άνεμο, μες της καρδιάς τη χώρα
είσαι η αύρα του γιαλού
σύννεφο που 'χει μπόρα !
Σάλεψες ένα μου στρατό, μ' αισθήματα γεμάτο
σαν Έρωτας πολεμιστής
το τόξο σου σπαθάτο !
Βέλη βροχή σημάδεψες, στα μαγεμένα δάση
και αίφνης ξεσηκώθηκε
με καλπασμούς η μάχη !
Σε βλέπω ακριβοθώρητη και χαμηλοβλεπούσα
η θηλυκιά κορμοστασιά
και της καρδιάς η Μούσα !
Θεία ομορφιά, Πηγή παθών, ερωτοφορτωμένη
με τους θεούς, παραμιλώ
δεν ξέρω τι μου μέλει !
Την αγκαλιά σου θέλησα, να πιω το άρωμα σου
και να λουστώ τον μόσχο σου
τα μύρα του σεβντά σου !
Κάμποι ανθόσπαρτοι μεθούν πουλιά στις ευωδιές σου
"ανασκιρτούν τα στήθια" μου
ποθώντας τις χαρές σου !
* * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-08-2014