Η ποινή

Δημιουργός: Μ.Ελμύρας

Από το: 'Βρέχει στις γειτονιές του νόστου'.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ποινή.

Σε γιαλό περπάταγα,
στ'όνειρο και κράταγα
πικρολησμονιάς ανθό
κι'άγγελό είδά ξανθό,
πού'χε 'ρθεί στην γη να ζήσει,
γιατί είχε αγαπήσει !

-Άγγελέ μου, ποιά ποινή
σου ορίσαν οι ουρανοί ;

-Όρισαν στην γη να ζήσεις ;
Τρελλά πάλι ν'αγαπήσεις ;
Να κλαις από έρωτα
βράδυα αξημέρωτα ;
Στο φιλί να ξεχψυχάς ;
Να πονάς να ξενυχτάς ;

-Άγγελε, τέτοια ποινή,
μόνο'μείς οι ζωντανοί !

-Είν'αλήθεια πως γυρνάνε,
όσοι αληθινά αγαπάνε ;
Ο Θεός τους συγχωρεί
ή σκληρά τους τιμωρεί ;
Χάνουν τον παράδεισο ;
Χάνονται σε άβυσσό ;

-Άγγελέ μου, έτσι λένε,
απ'αγάπη όσοι κλαίνε!

-Όσοι,φίλε, αγαπάνε,
στον παράδεισο κι'αν πάνε,
της αγάπης είν'επαίτες,
γης και ουρανού δραπέτες,
προσπαθούν να θυμηθούν,
πίσω για να ξαναρθούν,

νά'ρθουν να ξαναγαπήσουν,
να πονέσουνε, να ζήσουν![align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-09-2014