Σαν τ' αρκούδι των σπηλαίων

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αφότου την κοπάνησες, εξωτικό μου φρούτο,
το είναι μου ταλαιπωρεί, λιμπιντικό σκορβούτο..
Καταχνιά το νου πλακώνει
κι έχουν πέσει οι σφυγμοί..
Το κορμί επιβιώνει,
λάθρα και στο ρελαντί..


Μ' άφησες και ζω στην άκρη
του περιθωρίου πλέον,
τη χειμέριά μου νάρκη,
σαν τ' αρκούδι των σπηλαίων..


Το θείο, τ' αλαβάστρινο κορμί σου, μου 'χει λείψει
και βίζιτα Αρμενική, μου έχει κάνει η θλίψη,
που 'χει τώρα τ' απλωμένα
πόδια της πα' στο σοφρά
και μαθαίνει απ' τον Αντένα,
πως ν' απλώνει τραχανά..


Μ' άφησες και ζω στην άκρη
του περιθωρίου πλέον,
τη χειμέριά μου νάρκη,
σαν τ' αρκούδι των σπηλαίων..


Μες στους ηλεκτρολύτες μου, σωθήκαν τ' ανιόντα,
που μεταγγίζεις με φιλιά, αγγέλου εκπεσόντα..
Μα τ' αυτί σου δεν ιδρώνει
στο θρηνώδη κοπετό,
δε λαλά και κάνα αηδόνι,
απ' το λήθαργο να βγώ..¨


Μ' άφησες και ζω στην άκρη
του περιθωρίου πλέον,
τη χειμέριά μου νάρκη,
σαν τ' αρκούδι των σπηλαίων..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-09-2014