φουσκώνουν τα σεντόνια σαν τα πανιά

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

φουσκώνουν τα σεντόνια σαν τα πανιά
φυσάει,ανέμοι, κεραυνοί η λάμψη τους κρατάει
δεν είμαι για Καντάρες μήδε για τις αντάρες
σα νάχασα το βάρος κι έμεινα χωρίς καρδιά

όρθιος ίσκιος άπιαστος κι αναγαλλιάζω
κόβω τον πόνο σε κραυγές μικρές μικρές
να τραγουδάει την μαχαιριά κι ανάμεσα στα πατερμά
γελώντας πάλι βλαστημώ κι ανήξερος πλαγιάζω

κακή παρηγοριά κι αταίριαστη τα όσα ξεστομίζω
παιδί του κόσμου μια ζωή καταματωμένη και χρυσή
ποιος θα με φέρει πίσω,το χάρο αχάριστος ν'αφήσω
σήμερα ζώ τη νέα μου ζωή και την παλιά ξεκοκκαλίζω

την ερημιά μου θάθελα πολύ ατύφλωτος να δώ
μου πήρε το σίγουρο και τ'άσπρο μου δίνει μόνο μαύρο
τι τάχατες με νοιάζει τα μερόνυχτα μου άλλη τα ζυγιάζει
κι εγώ πούμαι νομίζω ο πιο σοφός τι κάνω το λοιπό

που να γυρέψω σιγαλιά και φωτοστέφανο ν'αστράφτει
νάτηνε ξανά στο χάραμα μ'όλο της το μάλαμα
πανώρια κι ακατάδεχτη εκείνη που αλλοίθωρο μ'αφήνει
κρίμας κι αν χάθηκεν η νιότη μου δεν καίγομαι για δαύτη

γυναίκα άχ στην ομορφιά σου θάμασμα και έρωτας ταιριάζει
το πάνω σου κορμί σάρκα σαν το γάλα στα χείλη μου τα λάλα
το κάτωθε απ'τ'αφάλι μέλι μελένιο βγάζει καλόμοιρο καπάλι
σήμερα γεννήθηκα κι ανδρώθηκα κόκκινο αίμα πια με ξεμπροστιάζει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-10-2014