πονάει η μνήμη

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

και τότε κατηφορίσαμε στη θάλασσα της Κερύνειας
στον τόπο που μας έλεγε ο Μιχάλης απο παλιά
ρίξαμε τις σπονδές μέλι,γλυκό κρασί και νερό της Δερύνειας
και κράξαμε το θεό με δάκρυα της πίκρας μας νωπά

ύστερα ανταμώσαμε πάλι στου νοτιά το κεφαλάρι
με τον καημό του αποχωρισμού στοιβαγμένο σ'ένα χαντάκι
κι είπαμε θα ξαναρθούμε εδώ να γυρέψουμε το άθαφτο παλληκάρι
καθώς θα γυρνούσε αιματοκυλισμένο απο την Ιθάκη

κι όλοι μας ανοίγαμε καρδιά και νού σταράτα χωρίς διχογνωμιά
πως όλα τούτα κάποτε στο τέλος τους θα φτάσουν
και πώς πίσω θα γύριζε σε μάς με άσπρα τα μαλλιά
τα βάσανα που μας κεντρίζαν σε τούτο τ'ακρογάιλι θα κωπάσουν

μα εσύ απο το αίμα σου δυναμωμένος ήρθες αρματολάτης
κι αν περάσαν πια τα χρόνια είν'εύκολο κάποιος να σε θυμάται
κουφάρι που σ'αφήσανε κι έγινες βόλι και σπαθί και στρατηλάτης
για την εκδίκηση φαρμάκι νάχει ο τύρρανος να φοβάται

πονάει η μνήμη στο κάθε σου φανέρωμα
που έρχεται να σ'αναστήσει μες στο χαμένο σπίτι
στην αυλή με το αλακάτι πάνω στο πηγάδι
στα βράδια τα γεμάτα με το τραγούδι σου
πονάει η μνήμη που αποζήτησε τη λήθη
τι θέλω και τη σπρώχνω ανελέητα
δεν υπάρχει πια φυγή ούτε λήθη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-10-2014