Ανεμώνα

Δημιουργός: Μ.Ελμύρας

Από το: 'Βρέχει στις γειτονιές του νόστου'.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανεμώνα.

Ήτανε, Θέ μου , σαν χθες εκείνος
ο μήνας που'μουν εγώ αρλεκίνος
κι'ήσουν ντυμένη, μέσ'τον χειμώνα,
γλυκειά ανεμώνα..

Παιδιά σε άγνωστους της μοίρας δρόμους
παίζανε 'κλέφτες και αστυνόμους'
κι'έλεγες :- 'Χόρεψε, μαζύ μου,έλα!
μιά ταραντέλα!'

Χόρευες , χόρευε χαρά στα μάτια,
ο χρόνος γίνονταν χίλια κομμάτια,
πρίγκηπες νοιώθαμε, άλλου αιώνα,
απ'την Σιδώνα!

Μού'πες 'να βράδυ:- ' Δες η σελήνη!
αγάπης μάγια δένει και λύνει! '
-Νά'ξερες πόση η αγάπη εμένα
ήταν για'σένα!

Στους ίδιους δρόμους τώρα γυρνάω
και τους διαβάτες πικρορωτάω:
N'άνθίζει αν είδαν μέσ'τον χειμώνα,
μικρή ανεμώνα..

Μου λεν : - 'Την έκοψε, ένα Φλεβάρη,
το χέρι τ'άπονο του καβαλάρη,
πού'ρχεται ρίχνοντας λήθης αφιόνι
και μαύρο χιόνι!'

Ήτανε,Θέ μου, σαν χθες εκείνος
ο μήνας πού'μουν εγώ αρλεκίνος
κι'ήσουν ντυμένη ,μέσ'τον χειμώνα,
γλυκειά ανεμώνα...
[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-10-2014