Ανάθεμα

Δημιουργός: Sui generis

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Και τώρα που δεν έχουμε τίποτα αξιόλογο να πούμε
πώς θα κάνουμε ισόβια ολοδική μας την μιζέρια;
Κι όταν θα σφύζει από ζωή η γειτονιά
ν'απλώνουμε στο τζάμι τις παλάμες
χαϊδεύοντας τις λέξεις σαν παιδί
που πλέον ντρέπεται να μας κρατά απ'το χέρι.

Πώς αναλώθηκες καημένε ποιητή!
Κεντώντας ανθοστόλιστη την μοναξιά
έπλεξες βελούδινη θηλιά για του επόμενους.
Και δεν λυπάμαι που μ'εγέρασεν η σκέψη
όσο που άδοξος απόθανες μια μέρα ανιαρή
και δεν μπορείς με των αθάνατων το βλέμμα
ν'αντικρίσεις τ'ασυγχώρητο έγκλημά σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-11-2014