με την πρώτη αλκυόνα

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

όχι πια λόγια με τη ψυχή μόνο
χέρι με χέρι αντάμα πιασμένοι
στον υπέρτατο μας χρόνο
νυχτοήμερα βυθισμένοι

απο την ίδια μου σάρκα και το αίμα της καρδιάς
απο χιόνια και μπόρες και νύχτες τυφλές
σου έδωσα το προαιώνιο όνομα της χαράς
μάταια τώρα τα λόγια είναι τ'άλλα κι οι κραυγές

έκοψα μέσα απο βάραθρα τυφλά
του έρεβου το αθώρητο χρώμα
για να τρέχει αύριο το γαλάζιο αλγεινά
πάνω στο λυτρωμένο μας σώμα

διόλου δεν σταμάτησα μεσοστρατίς
δε γύρεψα ανάπαψη καμία
μακρυά απο τον ίσκιο της σιωπής
ξεχύνω της ζωής μου την αξία

κι εδώ που φτάνουμε στα σύνορα του τρόμου
και τραβάμε στ'ανηφόρι της καρδιάς
τι νάναι εκείνο που λάμπει στο τέλος του δρόμου
που μεθαύριο θα θρονιάζει ακέριο για μάς

εδώ ας μείνουμε στη νέα μας Βαβυλώνα
κι ας ωριμάζουμε πάντα την πανάρχαιη ιδέα
της καθάριας αγάπης την ανείπωτη εικόνα
με την πρώτη αλκυόνα αλλιώτικη κι ωραία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-11-2014