Το άγχος ατελείωτο

Δημιουργός: smaragdenia, Δάφνη

Ένα ταξίδι η ζωή μας, ας το ζήσουμε κι ας το ταξιδέψουμε, όσο μας χαρίζεται..................

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το άγχος ατελείωτο, μες την ζωή που ζούμε
Ίσως να το αντέξουμε, όλοι να μην μπορούμε.
Ολημερίς να τρέχουμε, να τα προλάβουμε όλα,
μόνοι και ξένοι τρέχουμε, μεγάλη η κατηφόρα.

Το δάκρυ τρέχει σαν νερό, σαν βρύση ανοιχτή,
το κρύβουμε , νομίζουμε κανείς δεν θα μας δεί.
Δεν κλαίνε λεν οι δυνατοί, μα πόσο λάθος έχουν,
όσοι από μας έχουν καρδιά, πονούν όσο ανασαίνουν.

Άσε το δάκρυ μάτια μου, ελεύθερο να τρέξει,
είναι αυτό μιά λύτρωση, η καρδιά σαν δεν αντέχει.
Λυτρώνει την καρδιά αυτό, την κάνει να ελαυρώνει,
αλλιώς το δάκρυ αν δεν βγεί, μες την καρδιά πετρώνει.

Πέτρα την κάνει την καρδιά και την ψυχή κομμάτια,
μην το παλεύεις μόνο σου, σαν τρέχουνε τα μάτια.
Αχ! να μπορούσα μια στιγμή, καρδιές να τις λυτρώσω,
από όσους αγαπώ και όσους πονώ, τον πόνο να σηκώσω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-11-2014