Η αυλή του παραδείσου

Δημιουργός: zaxarioudantonis

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τραγουδάς έξω στον δρόμο, και στο κρύο.
Στο ξημέρωμα θα πεις, ξανά αντίο.
Βγες στα ουράνια να δεις, πως πάλι βρέχει,
γιατί μέχρι και ο καιρός σου, πίκρες έχει.

REFREN
---------------------------------------------------------------------
Στην αυλή του παραδείσου, με άδειο βλέμμα.
Λάδωσες τον άγγελο σου, με ένα κέρμα.
Όπως τον κυνηγημένο, μετανάστη,
που δεν έχει κάτι πια, να χάσει.
---------------------------------------------------------------------

Όσα σου χουν πει, χιλιάδες φίλοι.
τα τινάζεις στον αέρα, με φιτίλι.
Έρχεσαι για να μαζέψεις, τα συντρίμμια,
και ύστερα απ την αρχή, τα ίδια.

REFREN
---------------------------------------------------------------------
Στην αυλή του παραδείσου, με άδειο βλέμμα.
Λάδωσες τον άγγελο σου, με ένα κέρμα.
Όπως τον κυνηγημένο, μετανάστη,
που δεν έχει κάτι πια, να χάσει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-12-2014